Έφυγε πριν 18 χρόνια, όμως άφησε ανεξίτηλο στίγμα στον ελληνικό κινηματογράφο και στην Φίνος Φίλμς με την οποία συνεργάστηκε σε 13 ταινίες:
2.Χαρούμενο Ξεκίνημα 1954
3.Μακρυκωσταίοι Και Κοντογιώργηδες 1960
4.Ζητείται Ψεύτης 1961
5.Ο Ατσίδας 1962
6.Η Κυρία Του Κυρίου 1962
7.Μερικοί Το Προτιμούν Κρύο 1963
8.Ο Φίλος Μου, Ο Λευτεράκης 1963
9.Κάτι Να Καίει 1964
10.Οι Κληρονόμοι 1964
11.Το Δόλωμα 1964
12.Φωνάζει Ο Κλέφτης 1965
13.Οι Κυρίες Της Αυλής 1966Η Φίνος Φίλμς τον θυμάται με αυτό το βίντεο:
Θαύμαζε τον Τσάρλι Τσάπλιν. Είχε επιστήθιο φίλο τον Μίμη Φωτόπουλο. Ήταν δεινός χορευτής και λάτρης του ωραίου φύλου. Τον χαρακτήριζε η σεμνότητα, η ευγένεια και η φινετσάτη προσωπικότητά του με ευρωπαϊκό αέρα και καλλιέργεια. Ξεχώρισε γρήγορα, αφού μπορούσε να είναι ο εαυτός του και ο ρόλος του ταυτόχρονα. Δεν ήταν λίγοι αυτοί, άλλωστε, που τον ονόμασαν Έλληνα Φρεντ Αστέρ. Απολαύστε τον ανυπέρβλητο Ντίνο Ηλιόπουλο, μέσα από ένα βίντεο διαφορετικό από αυτά που έχουμε συνηθίσει.#remembering #dinosiliopoulos #4/6/2001
Gepostet von Finos Film Official am Freitag, 31. Mai 2019
Ο Ντίνος Ηλιόπουλος, από τους πλέον αξιόλογους Έλληνες ηθοποιούς, όπως έχει καταγραφεί, συνδύαζε τη θεατρική παιδεία, την πνευματική καλλιέργεια και την αριστοκρατική φυσιογνωμία, με ένα αστείρευτο και πολυδιάστατο ταλέντο. Χάρισε άφθονο γέλιο στο ελληνικό κοινό, αλλά και συγκίνησε μέσα από εξαιρετικούς δραματικούς ρόλους. Το ήθος και η σεμνότητά που τον χαρακτήριζαν, του προσέδωσαν ακόμα μεγαλύτερη αίγλη, για αυτό και θαυμάστηκε από όλες τις γενιές των Ελλήνων μέχρι σήμερα.
Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, αλλά το κράχ του 1929 ανάγκασε την οικογένεια του να μετακομίσει στην Μασσαλία, όπου και τελείωσε το σχολείο. Το 1935, και αφού είχε επιστρέψει με την οικογένειά του στην Ελλάδα, γράφτηκε στο Berkshire High Commercial School, που υπήρχε τότε στην Αθήνα, για να σπουδάσει εμπορικές επιστήμες. Αργότερα, έδωσε εξετάσεις στο Εθνικό θέατρο, αλλά η επιτροπή τον απέρριψε, διότι θεωρήθηκε ότι δεν είχε τον απαραίτητο για την εποχή στόμφο και το ανάλογο παράστημα. Δεν το έβαλε κάτω όμως, κι έτσι σπούδασε υποκριτική στην ιδιωτική δραματική σχολή του Γιαννούλη Σαραντίδη.
Η πρώτη του θεατρική εμφάνιση πραγματοποιείται το 1944 με το θίασο της Κατερίνας, ενώ αργότερα θα παίξει στους θιάσους της Μαρίκας Κοτοπούλη, της Μαίρης Αρώνη κ.α., αποκομίζοντας πάντα θετικά σχόλια για τις ερμηνείες του. Λίγα χρόνια αργότερα, το 1948, με την ταινία του Αλέκου Λειβαδίτη «100.000 λίρες», σηματοδοτείται η απαρχή της κινηματογραφικής του καριέρας, ενώ η συνεργασία του με την Φίνος Φίλμ ξεκινά το 1952, με την ταινία «Ο Γρουσούζης».
Ακολουθώντας τις επιταγές της εξέλιξης του εμπορικού κινηματογράφου, ο ρολίστας Ντίνος Ηλιόπουλος, καθιερώθηκε ως ένας από τους κορυφαίους πρωταγωνιστές, με ανεκτίμητη προσφορά στο χώρο της ελληνικής κωμωδίας. Χαρακτηριστικοί ήταν οι ρόλοι του στις ταινίες: «Ο Ατσίδας», όπου ερμηνεύει τον αυστηρό αδελφό της Ζωής Λάσκαρη, και στην ταινία «Κάτι να Καίει», που ερμηνεύει τον ρόλο ενός σεμνότυφου αλλά γυναικά τύπου. Αξεπέραστο ωστόσο ρεσιτάλ ηθοποιίας έδωσε με τον δραματικό ρόλο του, στην κορυφαία ταινία «Ο Δράκος» (1956), του Νίκου Κούνδουρου σε σενάριο Ιάκωβου Καμπανέλλη. Η ταινία κατέκτησε βραβεία στη Θεσσαλονίκη και τη Βενετία, αλλά και εκπληκτικές κριτικές για τη μοναδική ερμηνεία του Ηλιόπουλου σε ένα δύσκολο ρόλο, τον οποίο απέδωσε με μοναδικό τρόπο.
Το 1963 δημιουργεί τη δική του θεατρική στέγη, σαν επιχειρηματίας και σαν θιασάρχης, ανεβάζοντας κωμωδίες Ελλήνων και ξένων συγγραφέων που γίνονται μεγάλες θεατρικές επιτυχίες και μεταφέρονται στον κινηματογράφο, όπως το «Ζητείται Ψεύτης» και το «Εξοχικό κέντρο ο Έρως». Παράλληλα με τις θιασαρχικές του δραστηριότητες, ο Ντίνος Ηλιόπουλος έπαιξε με το Εθνικό Θέατρο στην Επίδαυρο και στο Ηρώδειο, σε έργα του κλασικού ρεπερτορίου.
Για την μεγάλη του προσφορά στο θέατρο, τιμήθηκε από την πολιτεία με το Χρυσό Σταυρό Γεωργίου Α’.
