Λίγες μέρες έμειναν για την λαμπερή βραδιά της τελετής των φετινών Όσκαρ. Είτε ανήκεις στους φανατικούς του θεσμού, είτε σε αυτούς που σνομπάρουν τον ανταγωνισμό των βραβείων, το σίγουρο είναι ότι κανείς δεν μένει αδιάφορος σχετικά με το ποιες είναι οι ταινίες που θα συναγωνιστούν για τα μεγάλα βραβεία.
Ας ρίξουμε μια τελευταία αναλυτική ματιά στη λίστα με τις φετινές «φιναλίστ» της μεγάλης κατηγορίας (καλύτερη ταινία) και ας αρχίσουν τα στοιχήματα μεταξύ φίλων.
Μεγάλο φαβορί είναι «H Μορφή του Νερού», το τρυφερό παραμύθι του Γκιγιέλμο Ντελ Τόρο που προσπαθεί να δώσει υγρό σχήμα στη φύση του έρωτα. Στην καρδιά τους ταινίας, που χτυπάει πραγματικά δυνατά, βρίσκεται μια μοναχική και μουγκή καθαρίστρια που δουλεύει σε ένα κρυφό κυβερνητικό εργαστήριο στις αρχές της δεκαετίας του ’60. Εκεί θα αναπτύξει μια τρυφερή σχέση στοργής με ένα αμφίβιο πλάσμα το οποίο έχει υποστεί φριχτά βασανιστήρια. Η τρυφερή πρωταγωνίστρια ξέρει καλά πως είναι να νιώθεις σαν τερατόμορφο πλάσμα και δεν αντιμετωπίζει το αιχμάλωτο τέρας με φόβο. Του δίνει ελπίδα όταν υποφέρει από σαδιστικούς βασανισμούς και στο τέλος το ερωτεύεται, μέσα σε ένα (κυριολεκτικό) ωκεανό αγνών συναισθημάτων. Ο Γκιγέρμο ντελ Τόρο ξαναβρήκε σε αυτή την αλλόκοτη ερωτική ιστορία την αγάπη του για το κλασικό σινεμά του φανταστικού. Κάθε πλουμιστό κάδρο της «Μορφής του Νερού» είναι βγαλμένο από τα όνειρα ενός ενθουσιώδους παραμυθά. Κάθε σκηνή είναι πλασμένη στη φαντασία ενός μαριονετίστα. Την ταινία θα έχουμε την τύχη να την απολαύσουμε σε Α’ τηλεοπτική προβολή στη Nova αλλά και να την απολαμβάνουμε ξανά και ξανά με Nova On demand.
«Οι Τρεις Πινακίδες Εξω από το Εμπινγκ, στο Μιζούρι»
Δεν αποκλείεται την έκπληξη να κάνει στη γραμμή του τερματισμού το δραματικό φιλμ: «Οι Τρεις Πινακίδες Εξω από το Εμπινγκ, στο Μιζούρι». Ο ανεξάρτητος αμερικάνικος κινηματογράφος είναι γεμάτος από γλυκόπικρα δράματα, οικογενειακές ελεγείες και εγκληματικές μπαλάντες που διαδραματίζονται στην επαρχιακή Αμερική. Αυτή εδώ όμως αποφεύγει με μαεστρία τις συμβάσεις των περισσότερων. Αυτό οφείλεται κυρίως στη θεατρική εμπειρία του Βρετανού σκηνοθέτη, Μάρτιν Μακ Ντόνα (της φήμης του “In Bruges”). Η Φράνσις ΜακΝτόρμαντ είναι θαυμάσια στον ρόλο της μεσήλικης, χωρισμένης ηρωίδας που ζει με τον έφηβο γιο της και που ψάχνει απεγνωσμένα για μια φωνή λογικής στον μικρόκοσμό της. Η ηρωίδα κοντράρεται μετωπικά με την τοπική εξουσία και τον βαθύ συντηρητισμό του «χωριού». Το βλέμμα της ανήκει σε μια δυναμική γυναίκα, που όμως κρατιέται με όλες τις δυνάμεις της για να μη λυγίσει. Οι αντιδράσεις και οι εναλλαγές στην ψυχολογία του σερίφη (ένας στιβαρός Γούντι Χάρελσον) και του ρατσιστή, οξύθυμου βοηθού του (σε εξαιρετική φόρμα ο Σαμ Ρόκγουελ) ιχνηλατούνται κάτω από παχιές στρώσεις κοινωνικής ειρωνείας, διακριτικής βίας και δραματικών εντάσεων. Άλλο ένα υπέροχο φιλμ που θα δούμε σε Α’ τηλεοπτική προβολή στη Nova και φυσικά μπορούμε να την απολαμβάνουμε όπoτε θέλουμε με Nova On demand.
Ισχυρό αουτσάιντερ είναι η υπέροχη «Αόρατη Κλωστή» του Πολ Τόμας Άντερσον ο οποίος με έναν περίτεχνα γραμμικό τρόπο κατασκευάζει ένα αψεγάδιαστο μα δυσοίωνο ψυχογράφημα αυτοκυριαρχίας και επιβολής. Πρόκειται για μια ταινία εποχής για τον κόσμο της μόδας στο Λονδίνο της δεκαετίας του ‘50, που σε άλλα χέρια θα ήταν αφορμή για ξεσάλωμα ενδυματολόγων που θέλουν να βουτήξουν στους κορσέδες και τα τούλια. Όμως ο Άντερσον αδιαφορεί για το παρασκήνιο της ακριβής κοπτοραπτικής και εστιάζει το ενδιαφέρον του στα πάθη και τους απραγματοποίητους πόθους. Επιπλέον, το στυλιζάρισμα πατάει στις μύτες, σε μια ψιθυριστή, υπνωτική σχεδόν αφήγηση και σε ένα άβολο αίσθημα ιδιωτικότητας. Αυτό υπογραμμίζεται με τον χαρακτήρα του κυρίου Γούντκοκ που ζει κάτω από την επιτήρηση της αδελφής του και τον οποίο ερμηνεύει ο Ντάνιελ Ντέι Λούις σε σπάνια ερμηνευτική κορύφωση.
«Lady Bird»
Η γυναικεία φωνή των ταινιών ανήκει στην εξαιρετική «Lady Bird». Η ιστορία ενηλικίωσης που σκηνοθέτησε η Γκρέτα Γκέργουιγκ με φόντο το Σακραμέντο του 2002, ξετυλίγει το νήμα της δύσκολης εφηβείας της νεαρής Κριστίν ΜακΦέρσον (στο ρόλο η Σίρσα Ρόναν), την εκρηκτική σχέση αγάπης-μίσους με τη νοσοκόμα μητέρα της (Λόρι Μέτκαλφ) και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς της, καθώς και την καθημερινότητά της στο σχολείο, τις εφηβικές ανασφάλειες και τους έρωτες αυτής της ηλικίας. Η φρεσκάδα στη φωνή της Γκρέτα Γκέργουιγκ και ο νατουραλισμός της κωμωδίας της είναι τα συστατικά που έκαναν τον κινηματογραφικό πλανήτη να τη λατρέψει.
 |
| «Τρέξε!» (Get Out) |
Ένα ακόμα νεοφώτιστο μέλος της οικογένειας των Οσκαρικών ταινιών είναι ο Τζόρνταν Πιλ και το ανατρεπτικό θρίλερ «Τρέξε!» (Get Out). Ο Πιλ δανείστηκε τον σουρεαλιστικό σασπένς των καλύτερων επεισοδίων του Twilight Zone, το συνδύασε με τον κλειστοφοβικό τρόμο απελπισίας της «Νύχτας Των Ζωντανών Νεκρών» και τα μετέτρεψε σε μια αντιρατσιστική παραβολή Χιτσκοκικού ύφους. Όχι μικρό κατόρθωμα για μια ταινία που ήρθε από το πουθενά τον περσινό Φεβρουάριο και βασίστηκε μόνο στο καλό word of mouth των θεατών.
 |
| «Δουνκέρκη» |
Περισσότερες πιθανότητες για βράβευση έχει η ταινία «Δουνκέρκη» καθώς πρόκειται για μια σπουδαία περιπέτεια που διαδραματίζεται περίπλοκα στη θάλασσα, στο έδαφος και στον αέρα. Αυτή είναι η ταινία που παίρνει τον Κρίστοφερ Νόλαν απ’ τη λίστα των “hot” σκηνοθετών (ό,τι κι αν σημαίνει αυτό) και τον βάζει ανάμεσα στους μεγάλους του παγκόσμιου σινεμά. Η κατασκευή της ταινίας και η παράλληλη αφήγηση είναι ένα πραγματικό θαύμα.
Τιμητική θέση στη λίστα κατέχει η ταινία του Στίβεν Σπίλμπεργκ «The Post»: «Απαγορευμένα Μυστικά» που ακολουθεί τα κρίσιμα γεγονότα του 1971, όταν ο υπάλληλος του υπουργείου Αμύνης υπέκλεψε τα περίφημα Pentagon Papers: μια έρευνα για την εμπλοκή της Αμερικής στον πόλεμο του Βιετνάμ. Το «Post» έρχεται για να ρυμοτομήσει την εποχή που τα fake news έχουν θολώσει το τοπίο και που η δημοσιογραφία καλείται να σταθεί στο ύψος της. Η μάχιμη δημοσιογραφία σε άνιση μάχη με το χρόνο και με τα όρια της ίδιας της ηθικής της. Το αίσθημα καθήκοντος απέναντι στον κίνδυνο «εθνικής προδοσίας». Ο Σπίλμπεργκ άντλησε από τις πρακτικές του πολιτικού θρίλερ για να ρίξει φως στα κίνητρα των δημοσιογράφων και των εκδοτών. Πρόκειται για ένα ιστορικό ντοκουμέντο μιας εποχής της κλασικής δημοσιογραφίας που έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί, με τους λαοφιλείς Μέριλ Στριπ και Τομ Χανκς σε μεγάλη φόρμα.
| «Να Με Φωνάζεις Με το Ονομά Σου» |
Ευχάριστη έκπληξη στη λίστα των όσκαρ ήταν και η παρουσία της ταινίας «Να Με Φωνάζεις Με το Όνομά Σου» (Call Me By Your Name) που διαδραματίζεται το καλοκαίρι του 1983 σε μια ηλιόλουστη έπαυλη της Λομβαρδίας στη Βόρεια Ιταλία, μέσα σε καταπράσινους κήπους και ανθισμένα λουλούδια. Εκεί όπου ένας Αμερικάνος που κάνει την πρακτική του στην Αρχαιολογία θα συνδεθεί με τον 17χρονο γιο του καθηγητή που τον φιλοξενεί. Μια ιστορία άγουρου σκιρτήματος και εξερεύνησης με ήρωες που νιώθουν πλήρως ελεύθεροι στο θέρετρο που τους περιβάλλει. Ο Λούκα Γκουαντανίνο επιδεικνύει σκηνοθετική ωριμότητα, με φροντισμένα κάδρα που σε υποχρεώνουν να τα εμπιστευτείς. Πρόκειται για μια διακριτική παρατήρηση στη γλώσσα του σώματος δυο ανθρώπων που θέλουν να ανταποκριθούν στα πιο επείγοντα και αδικαίωτα αισθήματά τους, με τον Τζέιμς Άιβορι (Τα Απομεινάρια Μιας Μέρας) υπεύθυνο για την εξαιρετική δουλειά στη διασκευή του ομώνυμου βιβλίου.
Τέλος, σημαντική είναι και η «H Πιο Σκοτεινή Ωρα», η βιογραφική ταινία του Τζο Ράιτ (“Εξιλέωση”) στην οποία ο Γκάρι Όλντμαν υποδύεται τον Ουίνστον Τσόρτσιλ. Η ηλεκτρισμένη ερμηνεία του Όλντμαν, κατά πάσα πιθανότητα θα του χαρίσει το πρώτο Όσκαρ της καριέρας του οπότε η καταξίωση της ταινίας είναι λογικό να περιοριστεί εκεί. Ο αειθαλής ηθοποιός δεν κρύβεται απλά πίσω από στρώσεις make up, αλλά «γίνεται» ο Τσόρτσιλ. Χρησιμοποιεί το σώμα του, αλλάζει τη χροιά της φωνής του και μπάνει κάτω από το δέρμα του χαρακτήρα, σε μια ταινία που σε βάζει σε μια από τις πιο κρίσιμες στιγμές της Ευρωπαικής ιστορίας, όταν η φασιστική απειλή του Χίλτερ εξαπλώνονταν παντού.
Το τέλος του award season έρχεται με τα Όσκαρ, μετά τις τελετές των Χρυσών Σφαιρών, των Βραβείων του Σωματείου Ηθοποιών και των Bafta (που είδαμε από τους δέκτες της Nova). Πολλές από τις υποψήφιες, αλλά και τις ήδη βραβευμένες ταινίες θα προβληθούν από τη Nova και φυσικά μέσω Nova On Demand, όπως και οι περσινές (“La La Land” κτλ). Άλλωστε, οφείλουμε να είμαστε ενημερωμένοι κινηματογραφικά και να έχουμε σχηματίσει την άποψή μας για το που δίνονται τα χρυσά αγαλματίδια αυτής της χρυσοφόρας βιομηχανίας.
