Φέτος διανύουμε μια εξαιρετικά πλούσια, από παραγωγές, περίοδο, αυτή που έπεται των ημερών του Πάσχα. Πάμπολλες οι πρεμιέρες, εξίσου πολλά τα έργα και οι θίασοι. Εξαιρετικό νομίζω ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι οι περισσότερες από αυτές τις παραστάσεις επιλέγουν νεοελληνικά έργα: κάποια εντελώς άγνωστα στο ευρύ κοινό, αλλά και κάποια παιγμένα και πρώτη φορά.
Το θέατρο «Skrow», αλλά και το θέατρο «Φούρνος» κινούνται με έργα που άπτονται περισσότερο της γυναικείας ψυχολογίας και έτσι επιλέγουν τις «Λουόμενες» και το «Με δύναμη από την Κηφισιά», αντίστοιχα. Οι «Λουόμενες» είναι ένα πρωτότυπο κείμενο, γραμμένο και σκηνοθετημένο από την Κατερίνα Μαυρογεώργη και αφορά σε τρεις γυναίκες, οι οποίες ξεδιπλώνουν τις ιστορίες τους όταν συναντώνται μέσα σε ένα δημόσιο λουτρό. Ο «Φούρνος» επέλεξε το γνωστό κείμενο των Δημ. Κεχαΐδη-Ελ. Χαβιαρά για να παρουσιάσει 4 γυναίκες, οι οποίες ζουν στα Βόρεια Προάστια και μοιράζονται μεταξύ τους τα προβλήματα και τις ανησυχίες τους. Ένα πιο πρώιμο κείμενο του Δημ. Κεχαΐδη επέλεξαν και ο Πέρης Μιχαηλίδης με τον Φίλιππο Σοφιανό για να παρουσιάσουν στο «Faust». Πρόκειται για «Το τάβλι», ένα έργο που καταδεικνύει την πονηριά, την απελπισία, αλλά και το φιλότιμο των Ελλήνων, διαχρονικά.
Το «Θέατρο Τέχνης» κινήθηκε σε πιο πολιτικο-κοινωνικές ανησυχίες με τους «Ανθρωποφύλακες» του Περικλή Κοροβέση, που παίζονται αυτή την περίοδο στο ιστορικό Υπόγειο της Πεσμαζόγλου. Ένα έργο που ασχολείται με την περίοδο της επταετίας και τα βασανιστήρια που πέρασαν οι άνθρωποι που εναντιώθηκαν στο καθεστώς της Χούντας.
Η Σοφία Φιλιππίδου, από την άλλη, δοκιμάζεται στη σκηνοθεσία με ένα άγνωστο γενικά κείμενο του Παντελή Χορν, την «Μελάχρα» που ανεβαίνει στο θέατρο «Σταθμός».
Τέλος, η πρώτη σκηνή της χώρας, το Εθνικό Θέατρο επέλεξε να παρουσιάσει, για πρώτη φορά, τα «Μελίσσια» του Αλέξη Σταμάτη σε σκηνοθεσία Γιώργου Παλούμπη.
Η φετινή θεατρική σεζόν λοιπόν δείχνει να ολοκληρώνεται με το τέλος της Άνοιξης, δηλαδή στα τέλη Μαΐου και σίγουρα όχι νωρίτερα. Το τελευταίο κομμάτι της όμως, αυτό που περιλαμβάνει το χρονικό διάστημα μετά τις ημέρες του Πάσχα, μοιάζει εξαιρετικά γοητευτικό, ενδιαφέρον και πλούσιο σε κείμενα του νεοελληνικού ρεπερτορίου. Αξίζει τον κόπο να παρακολουθήσουμε τα προϊόντα της εγχώριας δραματουργικής παραγωγής μας, καθώς αντανακλούν την ιστορία και το παρόν του τόπου μας. Σίγουρα, θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε να καθρεφτίζεται ένα κομμάτι μας είτε από το παρόν μας, είτε από το παρελθόν μας και γιατί όχι, ενδεχομένως και από το μέλλον μας…
πηγή: tospirto.net
