Ο Γιάννης Κότσιρας ξεκίνησε την καριέρα του ήδη από το 1990 τραγουδώντας ρεμπέτικα και λαϊκά, ενώ μπήκε στη δισκογραφία το 1996 με τον δίσκο «Αθώος ένοχος», όταν ο Δημήτρης Μητροπάνος συμπλήρωνε περίπου 30 χρόνια στη δισκογραφία, κυκλοφορώντας μεταξύ άλλων συλλογών κι ενός live, τον δίσκο – ορόσημο «Στου Αιώνα Την Παράγκα».
Οι επί σκηνής πορείες των δυο ερμηνευτών διασταυρώθηκαν το 2011, όταν, μαζί με τον Δημήτρη Μπάση, πραγματοποίησαν σειρά συναυλιών στην Ελλάδα & την Κύπρο, που κορυφώθηκαν με τις κοινές τους εμφανίσεις στο Κέντρο Αθηνών.
Σε δισκογραφικό επίπεδο, ο Δημήτρης Μητροπάνος τραγούδησε σε πρώτη εκτέλεση δυο τραγούδια που φέρουν εξολοκλήρου την υπογραφή του Γιάννη Κότσιρα, το «Και πάλι εδώ», ένα ντουέτο με τον Γιάννη Κότσιρα, που συμπεριλήφθηκε στο δίσκο «Στη διαπασών» του Δημήτρη Μητροπάνου (2008) και το «Πόσο κοστίζει μια ζωή», ένα ντουέτο με τον Δημήτρη Μπάση, που κυκλοφόρησε με το δίσκο «Η συννεφιά περνάει με παρέα» του Δημήτρη Μπάση (2011). Αξίζει να αναφερθεί πως ο Γιάννης Κότσιρας είχε γράψει 2 ακόμα τραγούδια για τη φωνή του Δημήτρη Μητροπάνου, τα «Δυο Ξένοι» & «Τα μπλουζ των Βαλκανίων» που όμως δεν πρόλαβαν να ηχογραφηθούν με τη φωνή του και τελικά κυκλοφόρησαν με το «Μουσικό κουτί» του Γιάννη Κότσιρα.
Με αφορμή τη συμμετοχή του στη συναυλία «Δημήτρης Μητροπάνος: Η επόμενη γενιά», ο Γιάννης Κότσιρας συμμετέχει και στο αφιέρωμα του Ogdoo.gr στον μεγάλο ερμηνευτή, καταθέτοντας τη δική του «εικόνα» για ‘κείνον.
Παρόλο που υπήρξε πολιτικοποιημένος, ποιο θα έλεγες πως είναι το στοιχείο που βοήθησε τον Δημήτρη Μητροπάνο να μη «διχάσει» σε καμία περίπτωση το κοινό, λόγω των πεποιθήσεών του, αλλά αντίθετα βρίσκει σχεδόν ευρεία αποδοχή ακόμα και σήμερα;
Ο Μητροπάνος δεν υπήρξε απλά πολιτικοποιημένος. Ήταν απόλυτα ταγμένος στα πιστεύω του και ποτέ δεν έκρυψε την πίστη του στις γραμμές του ΚΚΕ. Αυτό που πιστεύω πως βοήθησε τον Δημήτρη να μην διχάσει πολιτικά το κοινό του ήταν ότι ποτέ δεν αλλαξοπίστησε αναλόγως των συμφερόντων της εποχής, αλλά και κυρίως γιατί ποτέ δεν θεωρητικολόγησε θεωρώντας πως όσοι είναι αριστεροί είναι καλοί και όσοι δεν είναι, είναι κακοί. Δεν το έπαιξε ούτε παντογνώστης, ούτε αλάθητος. Μόνο με τους φασίστες είχε θέμα. Ήταν αυτός που ήταν και δεν τον ενδιέφερε καθόλου η γνώμη του άλλου για τα πιστεύω του, αλλά και δεν κατηγόρησε ποτέ κανέναν εάν ήταν αντίθετος.
21 Μαρτίου 2008 – Έναρξη ΖΟΟΜ
Θα ήθελα να θυμηθείς και να μας περιγράψεις το «κλίμα» εκείνου του μεσημεριού που ο Δημήτρης Μητροπάνος σας επισκέφτηκε στο Rex, όπου εμφανιζόσουν με τον Δημήτρη Μπάση.
Ο Μητροπάνος πάντα ήταν εκρηκτικός. Όσο ταπεινός και αν ήταν, η παρουσία του και μόνο, έστω και στην πιθανότητα να τραγουδήσει, αναστάτωνε. Είτε στο Ρεξ, είτε και παλιότερα στο Ζουμ ή και όπου ερχόταν. Η αλήθεια είναι πως ερχόταν όπου κι αν έπαιζα.
Αυτό που θυμάμαι πολύ έντονα από το Ρεξ, ήταν πως δεν ήθελε με τίποτα να ανέβει στη σκηνή γιατί ακόμα έπινε καφέ καθώς το τρεις το μεσημέρι ήταν πολύ νωρίς γι’ αυτόν αλλά και την έκρηξη που έγινε όταν πείστηκε να σηκωθεί από την καρέκλα. Προς στιγμή νόμιζα πως το Ρεξ θα γκρεμιστεί. Σου θυμίζω πως εκείνη την ημέρα είχε κλείσει η Πανεπιστημίου από τον πολύ κόσμο και το κλίμα ήταν ήδη έντονο. Όταν λοιπόν ο κόσμος εντόπισε τον Μητροπάνο ήταν σαν να έσκασε βόμβα στο Ρεξ.
Και εγώ και ο Μπάσης, ειλικρινά δακρύσαμε από την λατρεία που έδειξε ο κόσμος στον Δημήτρη.
Υπάρχει κάτι που, παρ’ όλη την προσωπική σου εμπειρία, θα έλεγες πως σου «δίδαξε» ο Μητροπάνος;
Να μην ντρέπομαι για τα πιστεύω μου και να μην εκτιμώ τους ψευτοκουλτουριάρηδες που έχει γεμίσει και ο χώρος μας, αλλά και ο χώρος σας των ΜΜΕ. Ο Δημήτρης ήταν τόσο αυθεντικός που σε όλους αυτούς ήταν σαν να τους έβγαζε μονίμως γλώσσα. Όχι επειδή το είχε σκοπό, αλλά ακριβώς επειδή δεν είχε κανενός είδους παρωπίδες και αποκλεισμούς.
Πώς ήταν ο ίδιος, ως συνεργάτης;
Εξαιρετικά γενναιόδωρος και τρομερό πειραχτήρι. Δεν υπήρχε βραδιά που να μην με πείραζε ή να προκαλούσε να τον πειράξουμε εμείς. Είχε όμως και ένα ελάττωμα. Άκουγε πολύ δυνατά στη σκηνή. Ήταν τόσο δυνατά που καμιά φορά και ο ίδιος έβαζε τα γέλια. Όσες φορές και αν συνεργαστήκαμε πέρασα καταπληκτικά με τον Μητροπάνο.
27 Ιουνίου 2011 – Συναυλία στο Λυκαβηττό
Τι σου λείπει περισσότερο από εκείνον;
Ο ίδιος μου λείπει. Η ύπαρξή του. Η ασφάλεια που μου έδινε ότι όσο κι αν ανησυχώ για κάτι, θα τον πάρω τηλέφωνο να πιούμε καφεδάκι και θα του έβγαζα τα εσώψυχά μου. Και πως έχασα έναν από τους δύο τραγουδιστές που είχα λόγο να γράφω τραγούδια. Δεν τον έχω ξεπεράσει ακόμη. Μου λείπει που δεν μπορώ να του γνωρίσω τον γιο μου, την γυναίκα μου, να του βάλω τα καινούρια τραγούδια να μου πει την γνώμη του… Μου λείπει πολύ ακόμα ρε γαμώτο….
Δείτε περισσότερα στο ogdoo.gr
Δείτε περισσότερα για τη μεγάλη συναυλία – αφιέρωμα του Μέντα 88 στον Δημήτρη Μητροπάνο εδώ
