Το βιογραφικό σου περιγράφει το στεγνό τρίπτυχο καλή μαθήτρια-ασχολήθηκε με τη μουσική-έκανε αθλητισμό…
Ναι, τελείως φυτό.
Παρόλαυτα, δεν έχεις καμία σχέση με κάτι τέτοιο. Τι σε κρατάει ανθρώπινη;
Ήμουν αλήθεια πολύ φυτό. Μου άρεσε το διάβασμα, στις διακοπές μπορεί να μελετούσα αρχαία κείμενα και οι γονείς μου είχαν φρικάρει. Και τώρα διαβάζω πάρα πολύ. Παράλληλα υπήρχε και μία αλητεία, η οποία με τράβαγε. Πήγαινα σινεμά, θέατρο, έβλεπα μουσικές, ανέβαινα στον λόφο του Στρέφη και έκανα βόλτες· μετά μεγάλωσα και πήγαινα στα νησιά. Εκεί απελευθερωνόμουν κι έβλεπα ότι, όσο πιο κοντά είμαι στον εαυτό μου, τόσο πιο ελεύθερη αισθάνομαι. Και, κάπως έτσι, σώθηκα. Έχω και τεράστιο κόλλημα με την ευγένεια: με το πώς είναι οι σχέσεις και πώς τις ποτίζεις. Με τον τρόπο που επαναπροσδιορίζονται καθημερινά.
Πώς προέκυψε αυτή η αγάπη για τα νησιά;
Από 17 χρονών έφευγα τα καλοκαίρια και τραγουδούσα στα νησιά. Έχω παίξει στην Πάρο, στη Νάξο, στην Ίο, κυρίως στις Κυκλάδες. Και συνειδητοποίησα ότι, ενώ προέρχομαι από το πράσινο των βουνών, αυτός ο βράχος με μαγεύει το ίδιο. Ξεχώρισα κάποια νησιά, στην πορεία –κυρίως την Αμοργό, τη Φολέγανδρο και τη Σαμοθράκη, η οποία για μένα είναι λίγo Game of Thrones φάση. Καθώς μάλιστα περνούσε ο καιρός και άρχισα να βλέπω ότι όσο περισσότερο καθόμουν, τόσο πιο καθαρή αισθανόμουν και μπορούσα να προσφέρω, πήρα την απόφαση να μετακομίσω στην Αμοργό.
Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη της Ματούλας Ζαμάνη στο avopolis.gr
