Κάνοντας τη μικρή αναδρομή μου στα περασμένα ιδού τα πρόσωπα που ανέσυρα από το σακούλι της συναυλιακής χρονιάς. Το 2018 ήταν μια καλή χρονιά γενικά, με δικούς μας, αλλά και “διεθνείς” παίχτες να έχουν δώσει πανηγυρικά το παρόν (Εject festival, Summer Nostos, Rock wave, Φεστιβάλ Αθηνών κλπ), ενώ το 2019 αναμένεται ακόμα πιο θερμό και ενδιαφέρον. Υπάρχει λόγος για αυτό: Η μείωση του ΦΠΑ στα εισιτήρια των συναυλιών (από 24% στο 6%) μόνο θετικές σκέψεις γεννά για την νέα χρονιά
Asaf Avidan: Πώς γεμίζει μια σκηνή μεγέθους Αλεξάνδρας Τριάντη (Μεγάρου Μουσικής) από έναν και μοναδικό καλλιτέχνη; Κι όμως…. Με τις κιθάρες του, τις λούπες του και κυρίως τη φωνή του «έξυσε» το δέρμα μας και μπήκε από κάτω. “Myold pain” (and my new love) από τον Ισραηλινό τραγουδοποιό και πολυοργανίστα που δικαιολογημένα έχει τους φανατικούς του στην Ελλάδα.
Θανάσης Αλευράς: Πολυτάλαντος και αξιαγάπητος μπορεί να στήσεις πάνω του ολόκληρο show. Ηθοποιός, μίμος, τραγουδιστής και παιδί ..έξω καρδιά, το γερό ατού στις καλοκαιρινές παραστάσεις της Ταράτσας του Φοίβου και Μαλάμω αργότερα στη βουκουλοτραγωδία του Νίκου Χαρλαύτη το «Έπος της Μαλάμως». Κάτι μου λέει ότι θα είναι από τα πρόσωπα που όσο περνάει ο καιρός τόσο θα απλώνονται (και θα ριζώνουν) στην καθημερινότητα μας.
Sting: Η συναυλία του με τον Τζαμαϊκανό Shaggy στο Ηρώδειο (με επίκεντρο το κοινό δισκογραφικό τους πρότζεκτ «44/876») μας υπενθύμισε ότι το 67 είναι απλά ένας αριθμός. Ο πιο fit –σωματικά και καλλιτεχνικά-από τους διεθνείς «παίχτες» που είδαμε αυτό το καλοκαίρι στην Αθήνα.
Αλκίνοος Ιωαννίδης: Το «Δίπτυχο» του τον Μάρτιο στο Μέγαρο Μουσικής –η πρώτη παράσταση καθολικής προσβασιμότητας σε κλειστό χώρο για αναπήρους- με το πρώτο μέρος της βραδιάς αφιερωμένο στο ξαναδουλεμένο μουσικό έργο, που είχε γράψει το 2011 για την όπερα «Βάκχες» (Θεατρ.Οργανισμός Κύπρου) του Paolo Baiocco σε μτφ Χειμωνά , το οποίο παρουσίασε για πρώτη φορά στην Ελλάδα, επιβεβαιώνει ότι ο λιγότερο γνωστός μας Αλκίνοος, ο «συμφωνικός», είναι εξ ίσου σημαντικός με τον τραγουδοποιό. Συνθέτης, μουσικός, ηθοποιός (έπαιξε τον Διόνυσο) τραγουδιστής, ένας καλλιτέχνης που όσο μεγαλώνει δεν σταματάει να ..σκάβει και να μας εκπλήσσει.
Hindi Zahra: Από τις τελευταίες δυνατές στιγμές του 2018 μας έδωσε ένα μαθηματάκι για το πώς η γλώσσα του σώματος, η φωνή, η ψυχή και το τραγούδι γίνονται ένα πράγμα. Το «αερικό» απ το Μαρόκο με τις βερβερίνικες ρίζες και τις επιρροές από Αίγυπτο, Πράσινο Ακρωτήριο, Ινδία , Βραζιλία έδειξε, στο κοινό του Fuzz αυτή την φορά, πως από λεπτεπίλεπτη νεράιδα γίνεται να μεταμορφωθεί σε «ξωτικό» που διονυσιάζεται σε τελετουργική γιορτής της ερήμου. Speechless… που λέμε και στα ελληνικά.
Μανώλης Πάππος: Το πιο γλυκομίλητο, σοβαρό και καλλιεργημένο μπουζούκι της γενιάς του ανέλαβε φέτος να δώσει ταυτότητα και στόχο στην νέα ορχήστρα Βασίλης Τσιτσάνης. Μαζί με την οικογένεια Τσιτσάνη αλλά και την εταιρεία publishing Seedpoint που έχει την διαχείριση του έργου του συνθέτη είχαμε το πρώτο εξαιρετικό δείγμα γραφής της Ορχήστρας στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Η επιλογή της Δήμητρας Γαλάνης και της Νατάσσα Μποφίλιου στην ερμηνεία, αποδείχτηκε ένας ακόμη λόγος για το άκρως επιτυχημένο αποτέλεσμα.
Nick Kave & Bad Seeds στο Eject Festival: H πιο περιπετειώδης και ..υγρή συναυλία του καλοκαιριού με την Πλατεία Νερού γεμάτη νερόλακκους και τις αστραπές να χωρίζουν τον ορίζοντα στα δύο. Φοβάται ο βρεγμένος το νερό; Δεν το φοβάται.. Ο Κέιβ άργησε λιγάκι αλλά ουδείς κουνήθηκε από την θέση του –βρεγμένος ή όχι. Και βέβαια το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο αποθεωτικό με εκείνο του χειμώνα του 2017 που δεν τον προλάβαμε (λόγω sold out) Jubilee Street και Stagger Lee σε περιμέναμε να έρθεις Into our Arms –και φυσικά φύγαμε όλοι μαζί αγκαλιασμένοι αργά μετά τα μεσάνυχτα…
Διονύσης Σαββόπουλος/ Ηλίας Μαροσούλης: Το καλλιτεχνικό ξαναζωντάνεμα του «Άλσους» υπό τον αειθαλή Διονύση Σαββόπουλο και τον επιχειρηματία Ηλία Μαροσούλη δείχνει να είναι κι ένα καλό πρώτο βήμα για την επιστροφή του ευρύτερου πάρκου (Πεδίον του Άρεως) στον υγιή ιστό της πόλης. Θα δείξει… Το σίγουρο είναι ότι το κέντρο απέκτησε νέο πολλά υποσχόμενο χώρο σε μια γειτονιά που έχει όλα τα φόντα να ξαναβρεί τον παλιό της βηματισμό. Όπως στην Ταράτσα του Φοίβου, το Άλσος υπόσχεται θέαμα για όλη την οικογένεια και λειτουργία τις περισσότερες μέρες της εβδομάδας. Αυτά είναι ωραία στοιχήματα.. Μακάρι, με όλη μας την καρδιά…
Και κάτι ακόμα, που ενώ δεν έχει σχέση με όσα είδαμε, σίγουρα έχει να κάνει με όσα θα δούμε.. Ψηφίστηκε μέσα στον Δεκέμβρη η τροπολογία για την μείωση του ΦΠΑ (από 24% σε 6%) στα εισιτήρια των συναυλιών. Ξέρω ότι σκέφτεστε ο,τι σκέφτηκα κι εγώ: Θα μειωθούν οι τιμές για το κοινό ή το όφελος θα πάει υπέρ …πίστεως, στα γραφεία οργάνωσης συναυλιών; Το σίγουρο είναι ότι μπορούμε να περιμένουμε μεγαλύτερη κινητικότητα και πρωτοτυπία στο συναυλιακό τοπίο : νέες ιδέες και νέα πρόσωπα μπορούν πλέον να απορροφήσουν τους κραδασμούς του επιχειρηματικού ρίσκου, η γκάμα των επιλογών για το κοινό μεγαλώνει, ο αριθμός των συναυλιών αυξάνεται, η δουλειά μουσικών, φωτιστών, ηχοληπτών κλπ επίσης , το ταμείο των δικαιωμάτων γεμίζει και γενικά το συναυλιακό τοπίο αποκτάει την λάμψη μιας υγιούς και ενδιαφέρουσας καλλιτεχνικά αγοράς. Λέμε τώρα.. Οφείλουμε να είμαστε αισιόδοξοι εφόσον οι συνθήκες συνηγορούν και μας το επιτρέπουν.
πηγή: tospirto.net