Η ενοικίαση για 25 χρόνια του γνωστού κτιρίου του Οικονομίδη, του ιστορικού «Άλσους», από τον επιχειρηματία Ηλία Μαροσούλη, ήταν μέσα στις πολύ ελπιδοφόρες ειδήσεις του 2017. Όχι μόνο για το ίδιο το κτήριο. Το ξαναζωντάνεμά του εκτός από την επανένταξή του στη καλλιτεχνική ζωή της πόλης θα μπορούσε να είναι κι ένα πρώτο βήμα για την πολυπόθητη επιστροφή του ευρύτερου πάρκου στον υγιή ιστό της πόλης. Τουλάχιστον έτσι λέει η λογική (που όμως στην Ελλάδα δεν ισχύει). Κι ενώ το 2017 έγινε το πρώτο ελπιδοφόρο βήμα από τον Μαροσούλη, το 2018 είναι η χρονιά που θα το δούμε να ανοίγει ξανά.
Το «Άλσος» (όχι το Green Park) ανατέθηκε στο καλλιτεχνικό δαιμόνιο του αειθαλούς (και σταθερά επί των επάλξεων) Διονύση Σαββόπουλου και, όπως ακούμε, είναι γεμάτο ιδέες και όρεξη για νέα ξεκινήματα. Τα εγκαίνια έχουν οριστεί για τις 22 Νοεμβρίου (και τώρα που μιλάμε οι εργασίες συνεχίζονται υπό την εποπτεία του Μανώλη Παντελιδάκη).
Η ιδέα της «διακτινισμενης μπουάτ» – για να ξανασυναντήσουμε το τραγούδι live – περιλαμβάνει εναλλασσόμενο πρόγραμμα, έτσι ώστε ο χώρος (250 ατόμων περίπου) να είναι ανοικτός και ενεργός σχεδόν όλες τις μέρες της εβδομάδας. Μια ανάλογη ιδέα δηλαδή της «Ταράτσας του Φοίβου» προσαρμοσμένη στο Σαββοπουλικό σκεπτικό. Έχουμε και λέμε λοιπόν:
Τα Σαββατο/Κύριακα ξεκινούν με Σαββόπουλο στα «τραγούδια των άλλων» (το πρόγραμμα που δοκιμάστηκε φέτος με εξαιρετική επιτυχία στην Ταράτσα του Φοίβου).
Οι Παρασκευές είναι της Λίνας Νικολακοπούλου και του «Λαϊκού Πάλκου» το οποίο θα ξεκινήσει με δύο νέα ονόματα (ο στόχος βέβαια είναι να υπάρχει πάντα και ένας νέος αλλά δοκιμασμένος καλλιτέχνης όπως πχ τον Γενάρη η Σούλη Ανατολή ).
Τα Δευτερο/Τριτα δεν έχουν οριστεί ακόμα, αλλά συζητιέται η ιδέα των θεατρικών παραστάσεων , ακόμα και των παιδικών. Προς το παρόν το πρώτο όνομα που ξέρουμε για τα Δευτερό/Τριτα του Δεκέμβρη είναι από τον χώρο του τραγουδιού – ο Γερμανός Κρίστιαν Ρόνινγκ, θα μας «ξεναγεί» στην πολύ ενδιαφέρουσα οπτική του πάνω σε ρεμπέτικα και λαϊκά.
Το σκεπτικό του Άλσους (που και εδώ θυμίζει Ταράτσα του Φοίβου) είναι να ξεκινάει νωρίς , στις 9.30 και στις 11.30 να πέφτει η αυλαία (εκτός από το Λαϊκό Πάλκο που θα κρατάει έως τις 12.30). Ένα νέο στέκι γεννιέται κι ελπίζουμε αυτό να σημάνει και μια νέα αρχή για την ευρύτερη γειτονιά και –κυρίως- για το πάρκο. Σας θυμίζω πριν χρόνια το Gazarte. Με Σαββόπουλο είχε ξεκινήσει και εκείνο και δεν …έχασε. Επιστροφή λοιπόν στις πιο μικρές λύσεις που αποπνέουν ζεστασιά και παράγουν ποιότητα και πολιτισμό.
πηγή: tospirto.net