Ο Λουίτζι Πιραντέλλο είναι ο θεατρικός συγγραφέας, ο οποίος ασχολήθηκε ιδιαίτερα και με προσήλωση γύρω από τον τρόπο πρόσληψης ενός έργου τέχνης, όπως είναι μια θεατρική παράσταση. Το έκανε με τον δικό του, τόσο μοναδικό τρόπο, συγχέοντας τα όρια μεταξύ αλήθεια και ψευδαίσθησης, καθημερινότητας και θεάτρου, «ζωής» και τέχνης, είναι και φαίνεσθαι. Τι είναι λοιπόν πραγματικό και τι μίμησις, όπως γράφει και ο Αριστοτέλης; Είναι η ζωή του καθενός μας εντελώς αληθινή, ενώ από την τέχνη, και συγκεκριμένα το θέατρο, απουσιάζει εντελώς η αλήθεια; Αυτά είναι τα πιο βασικά ερωτήματα που έθεσε ο Λ. Πιραντέλλο με τη γραφή του και τα οποία επέστρεψαν το θέατρο στις ρίζες του, δηλαδή στον Αριστοτέλη και τον Πλάτωνα. Πρόκειται για προαιώνια ερωτήματα που θέτουν οι άνθρωποι, καθώς τόσο η ζωή, όσο και το θέατρο βιώνονται και φτιάχνονται από τους ανθρώπους για τους ανθρώπους.
Σε περιόδους κοινωνικών και πνευματικών αναζητήσεων, σε περιόδους που η «αληθινή» ζωή μοιάζει αβίωτη και δύσκολη και οι άνθρωποι ψάχνουν να βρουν μια διέξοδο και λίγο φως, το θέατρο δείχνει την τάση να επιστρέφει σε ερωτήματα περισσότερο φιλοσοφικά (που είναι όμως και ουσιαστικά). Μια τέτοια περίοδο διανύει η ανθρωπότητα και η χώρα μας και σήμερα: κλιματολογικές αλλαγές, οικονομική αστάθεια, αβεβαιότητα που προκαλούν οι πόλεμοι, μετακινήσεις πληθυσμών ως απόρροια, ακόμα και αποχωρισμοί οικογενειών στην άλλη μεριά του Ατλαντικού. Μέσα σε ένα τόσο ρευστό περιβάλλον είναι λογικό επακόλουθο ο Πιραντέλλο να έχει την τιμητική του φέτος, με τέσσερις θεατρικές σκηνές να επιλέγουν να ανεβάσουν έργα του.
Έτσι, οι θεατές που θα παρακολουθήσουν τις παραστάσεις αυτές, τις οποίες σας συστήνουμε, θα έρθουν αντιμέτωποι με ερωτήματα όπως: η τέχνη μιμείται τη ζωή ή μήπως η ζωή καταλήγει να προσπαθεί να αναβιώσει την τέχνη; Ποια είναι η γνώμη των άλλων για εμάς, τα πράγματά μας, ακόμα και τα ρούχα μας και πόσο μας αφορά ή μας ενδιαφέρει η γνώμη τους; Είναι ο θάνατος κάτι που φοβόμαστε και προσπαθούμε να αποφύγουμε ή ως κάτι αναπόφευκτο καλύτερα να συμβιβαστούμε μαζί του;
Οι παραστάσεις αυτές είναι οι:
«Απόψε αυτοσχεδιάζουμε» (Εθνικό Θέατρο, σκηνοθεσία: Δημήτρη Μαυρίκιου): Ένα έργο σταθμός στην ιστορία του σύγχρονου θεάτρου, το οποίο παρουσιάζεται για πρώτη φορά στο Εθνικό Θέατρο, με τη σκηνοθετική υπογραφή του Δημήτρη Μαυρίκιου και την εμβληματική μουσική του Μάνου Χατζιδάκι. Ένας θίασος προσπαθεί να διασκευάσει σε θεατρικό έργο το διήγημα του ίδιου του Λουίτζι Πιραντέλλο Αντίο Λεονόρα!. Οι σκηνοθετικές εντολές δημιουργούν ασάφεια για τους ηθοποιούς, οι οποίοι στο μεταξύ ταυτίζονται τόσο πολύ με τους ρόλους τους, ώστε διώχνουν τον σκηνοθέτη, προκειμένου να ζήσουν τις ζωές των χαρακτήρων που υποδύονται!
«Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε» (Τόπος Αλλού, σε σκηνοθεσία: Νίκου Καμτσή): Μάνια Παπαδημητρίου, Γιάννης Λασπιάς, Νίκος Καραστέργιος και η σχετικότητα της «αλήθειας» υπο τα σκηνοθετικά ηνία του Νίκου Καμτσή. Μια παρέα ανθρώπων αγωνιά να μάθει με κάθε τρόπο τι συμβαίνει πραγματικά στο σπίτι των νεοφερμένων γειτόνων τους. Οι πληροφορίες είναι αντικρουόμενες, οι πρωταγωνιστές της ιστορίας καταθέτουν ο καθένας τη δική του άποψη για τα γεγονότα και οι περίεργοι προσπαθούν απεγνωσμένα να δουν ποια θέση πρέπει να κρατήσουν. Με καυστική γλώσσα, ο Πιραντέλλο περιγράφει τη διάθεση για κουτσομπολιό μιας μικρής κοινωνίας ανθρώπων που η περιέργειά τους παίρνει κανιβαλικές διαστάσεις.
«Ο άνθρωπος με το λουλούδι στο στόμα» (Altera Pars, σε σκηνοθεσία Τάσου Ιορδανίδη-Άρη Λεμπεσόπουλου). Ο Άρης Λεμπεσόπουλος σ΄έναν ξεχωριστό μονόλογο. Στο απόλυτο σκοτάδι ακούμε τη μελωδία ενός ακορντεονίστα. Όταν ανάβουν τα φώτα,ένας κύριος, μαγεμένος από τους ήχους, ξεσπά σε χειροκροτήματα…Και ύστερα; Ξεκινάει μία πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση ανάμεσά τους. Για τη μουσική, τα χρήματα, τις γυναίκες, τη μοναξιά, τη συντροφικότητα, τον έρωτα, για τον φόβο του θανάτου…Όσο άσχημα και αν φαίνονται τα πράγματα, ένα είναι σίγουρο: Ο κόσμος είναι υπέροχος, όπως μας τραγούδησε και ο Louis Armstrong.
«Να ντύσουμε τους γυμνούς» (Θέατρο Τέχνης, σε σκηνοθεσία Γιάννου Περλέγκα). Ο Γιάννος Περλέγκας σκηνοθετεί το έργο του Λουίτζι Πιραντέλλο «Να Ντύσουμε τους Γυμνούς» με πρωταγωνιστές τον ίδιο, την Μαρία Πρωτόπαππα, τον Θανάση Δήμου, την Εύη Σαουλίδου, τον Θάνο Τοκάκη κ.ά. Η παράσταση θα κάνει πρεμιέρα στην Φλώρινα στις 7 Δεκέμβρη του 2018. Έπειτα θα ακολουθήσει πρεμιέρα στο Θέατρο Τέχνης της Οδού Φρυνίχου στις 15 Δεκέμβρη του 2018.
πηγή: tospirto.net