"Έκθεση ανεπανόρθωτη" από τον Γιάννη Ξανθούλη

Ο δημοφιλής λογοτέχνης παρουσιάζει για πρώτη φορά τις πολύχρωμες και τόσο χαρακτηριστικές ζωγραφιές του στην γκαλερί Genesis.

Όσο και αν τον εκτιμάς, ό,τι και αν θέλεις να πεις γι΄αυτόν, ο ίδιος έχει πάντα καλύτερο τρόπο να τα πει. Ο λόγος για τον Γιάννη Ξανθούλη, ο οποίος επιστρέφει, αυτή τη φορά όχι ως λογοτέχνης, με κάποιο καινούριο βιβλίο, αλλά ως ζωγράφος.

Και γράφει στο σημείωμα με το οποίο ανακοινώνει την έκθεσή του: «Οποιοδήποτε σημείωμά μου γι’ αυτήν την έκθεση των ζωγραφιών, που έκανα στα τελευταία τρία χρόνια, θα θύμιζε απολογία. Το γύρισα από δω, το γύρισα από κει και είπα “εντάξει ό,τι έγινε, έγινε”, οι μπογιές, τα σχήματα, τα χαρτιά και οι κορνίζες του Λυμπεράκη είναι εδώ. Με την υπογραφή μου. Αναφέρομαι στις κορνίζες, γιατί, όταν ήμουν στο τελείωμα κάθε ζωγραφιάς, είχα τη διάθεση να την κομματιάσω. Με το κορνίζωμα απέφευγα προσωρινά την καταστροφή. Και να τώρα πάλι απολογούμαι γιατί δεν θρήνησα τις πολλές ώρες επίπονης χειροτεχνίας. Τι να κάνουμε… δεν θρήνησα, οπότε το θέμα έληξε κι έτσι μου απόμεινε να επισυνάψω το άλλοθι αυτής της περιπέτειας.

Το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό είναι η συγγραφική μου ιδιότητα. (…) Στο μεταξύ άρχισα να ζωγραφίζω και τα εξώφυλλα των βιβλίων μου. (…) Κι εκεί πια υπηρετούσα τα «ζιγκ-ζαγκ» του χεριού συνήθως ανυποψίαστος για τις συνέπειες του αποτελέσματος. Πάντα κάτι συγγραφικά είχα κατά νου όμως η διαδρομή ήταν γεμάτη απρόοπτα.(…) Ολα είναι μια ιδιωτική αφήγηση με συγγραφικό πρωτίστως πρόσημο και την αφελή παρηγοριά ότι εγκλωβίζω κάποιες στιγμές, όπως δηλαδή γίνεται και στα βιβλία, στα ποιήματα, στις πινελιές των ζωγράφων, στις φωτογραφίες και στις προθέσεις της τέχνης γενικότερα ερήμην της άγριας πραγματικότητας. Από κει και πέρα όσο τρελό κι αν ακούγεται… αισθάνομαι περισσότερο συνάδελφος του Τσώρτσιλ, που το ‘ριξε στη ζωγραφική για να γλιτώσει από την κατάθλιψη σαν παράτησε την πολιτική κάνοντας τους φίλους του να τρέμουν στο ενδεχόμενο να τους χαρίσει τα έργα του. Κάτι που δυστυχώς μερικοί δεν τη γλίτωσαν….».

Μεστός, περιγραφικός, γεμάτος εικόνες λόγος. ΄Η μάλλον ένας λόγος που δεν μπορούσε να μην γεννήσει εικόνες σαν αυτές που ζωγραφίζει ο Ξανθούλης όταν δεν γράφει, ή για να εικονογραφήσει τα γραπτά του.

Νίκος Πρίντεζης