Όταν ήταν 24 χρόνων, ο Αμερικανός ηθοποιός Stephan Wolfert, εκτελούσε τη θητεία του στο στρατό. Τότε, σε μία σειρά στρατιωτικών ασκήσεων το 1991, είδε τον καλύτερο του φίλο να υποκύπτει στις θανάσιμες πληγές του και να πεθαίνει άδοξα πάνω στην εκπαίδευση. Το τρομερό συναισθηματικό σοκ που υπέστη, τον οδήγησε στη σκηνή και σε μία θεατρική παράσταση να ερμηνεύει τον «Ριχάρδο Γ’», την ιστορία ενός βασιλιά που ήταν επίσης στρατιώτης. Κάπως έτσι έγιναν οι συνδέσεις μέσα του, και από τότε, το θέατρο και ο στρατός συνδέθηκαν βαθιά μέσα στον ψυχισμό του.
Πράγμα όχι εντελώς άσχετο, για όσους γνωρίζουν καλά το έργο του Άγγλου τροβαδούρου. Πολλά από τα έργα του είναι γεμάτα στίχους αφιερωμένους στον πόλεμο και στη στρατιωτική εμπειρία, καθώς στα χρόνια του η μάχη ήταν μια συνήθης εμπειρία για τους άντρες της εποχής του. Τα βάσανα της αντρικής ψυχής και οι δυσκολίες του πολέμου έχουν την ξεχωριστή τους θέση στα θεατρικά κείμενα του Σαίξπηρ και μέσα σε αυτά βρήκε παρηγοριά και ο Stephan Wolfert.
Σήμερα, μάλιστα, η σχέση του με τον Σαίξπηρ γίνεται ακόμη πιο σύνθετη και προσωπική, ανεβάζοντας ένα θεατρικό έργο που παντρεύει τη δική του εμπειρία από τη στρατιωτική θητεία με στίχους του Άγγλου συγγραφέα. Στην παράσταση του «Cry Havoc!» -δανεισμένος τίτλος από την ομιλία του Μάρκου Αντώνιου από τον «Ιούλιο Καίσαρα»- ο Stephan Wolfert έχει γράψει και ερμηνεύει το κείμενο, το οποίο συνθέτει τις προσωπικές του αναμνήσεις με τις εικόνες του Σαίξπηρ. Ανάμεσα σε άλλα, ο Wolfert στο θεατρικό του έργο αναρωτιέται: αν οι νεοσύλλεκτοι στρατιώτες εκπαιδεύονται να σκοτώνουν, θα έπρεπε να υπάρχει και μια άλλη διαδικασία, αντίστροφη, που να τους μετατρέπει από στρατιώτες σε πολίτες. Πώς θα μάθουν να ζουν οι πρώην στρατιώτες και βετεράνοι στον αληθινό κόσμο μετά από όλα όσα έχουν ζήσει;
Το θεατρικό έργο «Cry Havoc!» παίζεται αυτή την περίοδο στο New Ohio Theater της Νέας Υόρκης και θα διαρκέσει μέχρι τις 23 Απριλίου.
