Η Σοφία Σπυράτου τα τελευταία χρόνια μάς χαρίζει εξαιρετικά έντιμα θεάματα για όλη την οικογένεια (ο περσινός «Δον Κιχώτης», ο «Θησέας και Αριάδνη στο νησί των ταύρων», «Ο Ιάσονας και το χρυσόμαλλο δέρας», αλλά και ο Τρωικός Πόλεμος) είναι κάποια μόνο παραδείγματα που έχουμε απολαύσει τα τελευταία χρόνια. Διακρίνονται για την επιμελημένη γλωσσική επιμέλεια του Στρατή Πασχάλη, έχουν κυρίαρχο το στοιχείο του ρυθμού και της μουσικής, ενώ δε λείπει ο χορός, ακόμη και τα ακροβατικά τα οποία εναρμονίζονται άψογα με τη ροή του έργου. Βασικό τους ατού; οι λαμπεροί τους πρωταγωνιστές (Γιάννης Στάνκογλου, Δημήτρης Πιατάς, Μάξιμος Μουμούρης, Αντίνοος Αλμπάνης, Ιβάν Σβιτάιλο κ.ά) που δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό και απουσία του στείρου διδακτισμού -που δυστυχώς δεν απουσιάζει από την πλειοψηφία των παιδικών παραστάσεων.
Στην «Παναγία των Παρισίων» η Σοφία Σπυράτου ακολουθεί την προαναφερθείσα επιτυχημένη πεπατημένη. Καταρχάς έχει πολύ άξιους συνεργάτες, καθώς τη συγγραφή του διασκευασμένου κλασικού κειμένου υπογράφει ο ποιητής Στρατής Πασχάλης, την πρωτότυπη μουσική ο Νίκος Κυπουργός, τα σκηνικά και τα κοστούμια ο Μανόλης Παντελιδάκης και τους φωτισμούς ο Λευτέρης Παυλόπουλος, ενώ το πρωταγωνιστικό τρίδυμο απαρτίζουν οι έμπειροι Δημήτρης Πιατάς και Θοδωρής Κατσαφάδος και η ταλαντούχα Νάντια Κοντογεώργη.
Το έργο αυτό καταπιάνεται μ΄ ένα εξαιρετικά επίκαιρο θέμα: τη διαφορετικότητα και το bullying που υφίσταται όποιος φαίνεται αλλιώτικος από τους άλλους. Το πρόσωπο του Κουασιμόδου, άλλωστε, είναι το σύμβολο του διαφορετικού, καθώς έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την καλή του καρδιά και η αγάπη που νιώθει προς το πρόσωπό του η πανέμορφη Εσμεράλντα η πιο συγκινητική απάντηση στο πώς πρέπει να αντιμετωπίζουμε καθετί που δε συνάδει με τη γύρω μας κανονικότητα.
Ο Δημήτρης Πιατάς ήταν η καλύτερη επιλογή για τον ρόλο του Κουασιμόδου, καθώς κατάφερε να «βγάλει» προς τα έξω όλη την ευαισθησία του ήρωα αναδεικνύοντας την ευθραυστότητά του. Η Νάντια Κοντογεώργη υπήρξε η ιδανική Εσμεράλντα, καθώς με το ξεχωριστό της μπρίο και τις φωνητικές της ικανότητες «μαγνήτισε» και γοήτευσε το ετερόκλητο ηλικιακά κοινό, ενώ εξίσου εξαιρετικός ήταν και ο Θοδωρής Κατσαφάδος στο ρόλο του αυστηρού Φρολό.
Μαζί τους ένας 20μελής θίασος ηθοποιών, χορευτών, ακροβατών, μουσικών και τραγουδιστών, ερμήνευσε τους ρόλους της παράστασης και έκανε το βαθιά ανθρώπινο αυτό έργο απόλυτα κατανοητό.
πηγή: tospirto.net
