Μία θάλασσα από βινύλια!
Ο Βραζιλιάνος Ζέρο Φρέιτας έχει την μεγαλύτερη συλλογή βινυλίων στον κόσμο. Αριθμεί πάνω από 8.00.0000 αντίτυπα και φιλοξενείται σε μια αποθήκη 2.500 τ.μ. Όλα άρχισαν όταν ο πατέρας του του δώρισε στα γενέθλιά του (τον Δεκέμβριο του 1964) το πρώτο του πικάπ μαζί με 200 βινύλια της συλλογής του. Από τότε η αγάπη του για το βινύλιο έγινε σχεδόν εμμονική με αποτέλεσμα όταν αποφοίτησε από το γυμνάσιο να έχει στην δισκοθήκη του ήδη πάνω από 3.000 βινύλια. Το πάθος του για την μουσική τον οδήγησε να σπουδάσει μουσική σύνθεση στο Πανεπιστήμιο παρ’ όλο που παράλληλα είχε αναλάβει την πατρική επιχείρηση που διέθετε μεγάλο στόλο λεοφωρείων. Από αυτή του την ενασχόληση προέκυψε και η τεράστια σημερινή του περιουσία. Ποτέ ωστόσο δεν σταμάτησε να συλλέγει δίσκους και ο ρυθμός των αγορών του αυξήθηκε κατακόρυφα μετά από ένα τραυματικό διαζύγιο.
Είναι αξιοσημείωτο ότι ένα μέρος της συλλογής προέκυψε μετά από αγγελίες του που δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Billboard με τίτλο «RECORD COLLECTIONS, αγοράζουμε κάθε συλλογή δίσκων, κάθε είδους μουσικής, πληρώνουμε υψηλότερες τιμές από οποιονδήποτε άλλο». Αγόρασε το stock των 200.000 δίσκων από την Colony Records στην Times Square της Νέας Υόρκης μετά το κλείσιμο του καταστήματος το 2012 και αγόρασε επίσης το απόθεμα του καταστήματος Modern Sound του Ρίο ντε Τζανέιρο την ίδια εποχή. Το 2013 αγόρασε τη συλλογή του Murray Gershenz, πρώην ιδιοκτήτη του καταστήματος δίσκων μουσικής Man Murray στο Λος Άντζελες. Το μεγάλο «χτύπημα» όμως πραγματοποιήθηκε το 2013, όταν ο Φρέιτας αγόρασε την συλλογή του Paul Mawhinney του θρυλικού Record-Rama, ο οποίος εώς τότε υπήρξε ο μεγαλύτερος συλλέκτης στον κόσμο. Για να μεταφερθεί η τεράστια συλλογή των 3.000.000 εκατομμυρίων αντιτύπων του Mawhinney (!) χρειάστηκαν οχτώ τριαξονικά φορτηγά.
Συλλέγει εγγραφές σε 33, 45 και 78 στροφές που αφορούν οποιοδήποτε είδος μουσικής ή ηχογραφημένης ομιλίας. Το μέγεθος της συλλογής του Φρέιτας αποκαλύφθηκε για πρώτη φορά στον κόσμο μετά από δημοσίευση σχετικού αφιερώματος που έκανε το περιοδικό «The New York Times Magazine» τον Αύγουστο του 2014. Όταν ρωτήθηκε από τον δημοσιογράφο του περιοδικού που αποδίδει αυτή την εμμονή του, απάντησε: «Πηγαίνω σε ψυχολόγο 40 χρόνια τώρα και ακόμα δεν έχω απάντηση σε αυτό το ερώτημα». Άλλωστε οι μεγάλες αγάπες δεν χρειάζονται εκλογικεύσεις και εξηγήσεις.
Οι συνεργάτες που έχει προσλάβει για να ανακαλύπτουν σπάνια βινύλια είναι στην κυριολεξία διασπαρμένοι σε όλο τον κόσμο. Η αρχειοθέτηση των αποκτημάτων του αποτελεί το μεγαλύτερο πρόβλημα. Οι 10 εξιδεικευμένοι συνεργάτες του που έχουν προσληφθεί γι’ αυτόν τον λόγο εκτιμάται ότι θα χρειαστούν 20 χρόνια να βάλουν μία τάξη σε αυτόν τον ανεκτίμητο πολιτιστικό θησαυρό, εφ’ όσον βέβαια ο συλλέκτης σταματήσει να εμπλουτίζει την συλλογή του, γεγονός αμφίβολο. Ο Φρέιτας από το 1985 ήδη έχει εκχωρήσει μέρος του αρχείου του στην πλατφόρμα «ARChive of Contemporary Music» στην οποία έχουν καταχωρηθεί πάνω από 2.200.000 τραγούδια. Αρωγοί στην προσπάθεια διάσωσης αυτού του μουσικού θησαυρού είναι πολλοί γνωστοί μουσικοί όπως ο Κιθ Ρίτσαρντς των Rolling Stones, o Πολ Σάιμον, ο Νιλ Ρότζερς και ο σκηνοθέτης Μάρτιν Σκορτσέζε.
Βέβαια το ζήτημα είναι αν ο 62χρονος Φρέιτας προλάβει να ακούσει έστω και ένα μικρό μέρος των βινυλίων της ιδιότυπης κιβωτού του, μιάς και η ακρόαση είναι ο λόγος της ύπαρξής τους, ή απλά ως άλλος Σκρουντζ Μακ Ντακ θα κάνει χαλαρωτικές βουτιές στην θάλασσα των βινυλίων του. Ωστόσο αυτή η μανία του θα δώσει την δυνατότητα στους μελλοντικούς μουσικόφιλους να διατρέξουν στα χιλιάδες χιλιόμετρα των αυλακώσεων των δίσκων του, την μουσική ιστορία του 20ου αιώνα.
