Με έκπληξη παρατηρούμε πως, ενώ βρισκόμαστε πριν το καλοκαίρι, στο κλείσιμο δηλαδή της χειμερινής θεατρικής σεζόν, οι πρεμιέρες στις θεατρικές σκηνές συνεχίζονται κανονικά. Εμείς επιλέξαμε 12 από τις… μαγιάτικες παραστάσεις που σηκώνουν αυλαία.
«Η Κυρά της Θάλασσας» του Νορβηγού δραματουργού και ποιητή Χένρικ Ίψεν που έγραψε το 1888 ανεβαίνει την Πρωτομαγιά, στο Bios Basement, σε μετάφραση και σκηνοθεσία της Δανάης Σπηλιώτη -με τους Στέλλα Βογιατζάκη, Μπάμπη Γαλιατσάτο, Θανάση Ζερίτη, Μυρτώ Πανάγου, Πένυ Παπαγεωργίου, Κωνσταντίνο Πλεμμένο. Το έργο θεωρείται το πρώτο «δράμα φυγής». Πρόκειται για ένα διάλογο με το κλασικό κείμενο του συγγραφέα, «Μια απόπειρα να πλησιάσουμε τους ήρωες που ακόμα σήμερα συναντάμε γύρω μας στην πραγματική ζωή. Να καταλάβουμε τις συμπεριφορές και την ιστορία τους, με υλικό τις δικές μας αναφορές και τα βιώματα» σημειώνουν οι συντελεστές του έργου. Από την 1η Μαϊου.
Η Μαρία Μαγκανάρη σκηνοθετεί το γραμμένο σαν αντίστιξη στην όπερα του Ρίχαρντ Βάγκνερ «Τριστάνος και Ιζόλδη», έργο του Τόμας Μαν (εκδ.1903) «Τριστάνος». Ένα sui generis έργο –ένα «μπουρλέσκο» κατά τον ίδιο τον συγγραφέα- στο όποιο πρωταγωνιστούν η Σύρμω Κεκέ, ο Κώστας Κορωναίος, ο Γιώργος Κριθάρας, η Μαρία Μαγκανάρη Βασιλική Σκευοφύλαξ. Ο πρωταγωνιστής του έργου Κώστας Κορωναίος αναφέρει χαρακτηριστικά: «Η παράσταση βασίζεται στη νουβέλα του Τόμας Μαν, “Τριστάνος”. Ο τίτλος της οποίας υπαινίσσεται την όπερα του Βάγκνερ, η οποία παίζει βασικό ρόλο στην ιστορία μας. Ο Τριστάνος” εκτυλίσσεται σε ένα σανατόριο ψηλά στα χιονισμένα βουνά. Είναι σαν να βρισκόμαστε στο ίδιο σανατόριο του “Μαγικού Βουνού”. Μεταξύ των τροφίμων του ιδρύματος υπάρχει ένας συγγραφέας και η όμορφη σύζυγος ενός πλούσιου εμπόρου. Με καταλύτη τη μουσική της όπερας του Βάγκνερ γίνεται – στην καρδιά, την ψυχή, το μυαλό και το σώμα της κυρίας – μια μάχη ανάμεσα σε δύο κόσμους. Τον κόσμο της ποίησης, της ομορφιάς, του θανάτου και τον κόσμο της πραγματικότητας, του χρήσιμου, της συνέχειας της ζωής».
Από τις 2 Μαϊου στην Κεντρική Σκηνή του Θεάτρου Ν. Κόσμου.
Ο Σταύρος Λίτινας υπογράφει τη χορογραφία και τη σκηνοθεσία της «Σαλώμης» του Όσκαρ Ουάιλντ που θα ανέβει από το Εθνικό Θέατρο, στο Θέατρο Rex, Σκηνή «Μαρίκα Κοτοπούλη» από τις 4 Μαϊου. Η εμβληματική γυναικεία μορφή, που θα αποτελέσει το υπέρμετρο αντικείμενο της επιθυμίας του Ηρώδη, «ταυτίζεται με τη Σελήνη, σύμβολο της γυναικείας φύσης, διαγράφει ένα κύκλο μεταμορφώσεων από τη σεμνή παρθένα στην αιμοδιψή μαινάδα και χάνεται μέσα στο ανεξέλεγκτο πάθος της» εξηγεί ο σκηνοθέτης και χορογράφος της παράστασης.
«Η δράση της παράστασης τοποθετείται μέσα σ΄ένα άχρονο περιβάλλον όπου κυριαρχεί η κοινωνική σήψη και η παρακμή εστιάζοντας στις σχέσεις εξουσίας των προσώπων. Το έργο πραγματεύεται το μηχανισμό του “όχι” και την εξουσία της άρνησης. Η άρνηση στο “θέλω” του ισχυρού ενεργοποιεί την απληστία που, μέσα σε ένα σαθρό κοινωνικό πλαίσιο, καταλύει κάθε όριο λογικής» τονίζει.
Η Βίκυ Βολιώτη παίρνει το σκηνοθετικό… βάπτισμα στο έργο του Franz Xaver Kroetz «Ευτυχείτε!» ή «2 εύθυμες ιστορίες για ανθρώπους που δεν ξέρουν να μιλούν». Η παράσταση, που θα ανέβει στο Θέατρο Τόπος Αλλού από τις 4 Μαϊου, «στήνει» αυτί και προσπαθεί να αφουγκραστεί ανθρώπους που ζουν μικρές, καθημερινές, γνώριμες ιστορίες και τελικά πράττουν μεγάλα, μοιραία, ασυνήθιστα εγκλήματα.
O Franz Xaver Kroetz γράφει τα μονόπρακτα «Τα αγαπημένα μας τραγούδια» και «Δουλεύοντας στο σπίτι» μιλάει για όλους εμάς που ζούμε με ελαφρότητα, χωρίς επίγνωση, χωρίς συνείδηση, χωρίς την αίσθηση της ευθύνης απέναντι στη ζωή μας και τη ζωή των άλλων. Για όλους εμάς που είμαστε ανυποψίαστοι γι’ αυτό που μας συμβαίνει.
Το έργο του Δημήτρη Δημητριάδη «Ο Ευαγγελισμός της Κασσάνδρας», έναν φρενήρη θεατρικό μονόλογο δεμένο γύρω από έναν φλεγόμενο ποιητικό ιστό, επιλέγει ο Θάνος Σαμαράς για την πρώτη του θεατρική σκηνοθεσία.
Η Κασσάνδρα του Δημήτρη Δημητριάδη είναι ένα πρόσωπο που πια δεν ευαγγελίζεται καταστροφές. Αντιθέτως. Ευαγγελίζεται την επικράτηση του έρωτα και την επερχόμενη αυτοκρατορία του πόθου.
Ο συγγραφές σημειώνει μεταξύ άλλων για το έργο: «Το προσωπικό πριν της Κασσάνδρας είναι το πριν όλων των ανθρώπων, και το προσωπικό της μετά είναι το μετά όλων των ανθρώπων. Το καταδικασμένο πριν και το αναγεννητικό μετά γίνονται, μέσα από τον ενθουσιώδη μονόλογό της, τα δύο άκρα όπου ο κάθε άνθρωπος μπορεί να βρεθεί αλλά και όπου μπορεί να επιλέξει ποιο από τα δύο θα ακολουθήσει, αφού πρόκειται πάντα για θέμα προσωπικής επιλογής και όχι έξωθεν καταναγκασμού». Στο Ξενοδοχείο Μπάγκειον από τις 4 Μαϊου.
Στην αυλή του Θεάτρου Χυτήριο θα ανέβει «Το Φιντανάκι» του Παντελή Χορν σε σκηνοθεσία Ευτυχίας Αργυροπούλου από τις 7 Μαϊου. Μια αθηναϊκή αυλή την περίοδο του μεσοπολέμου. Οι οικονομικές δυσχέρειες δοκιμάζουν τις αξίες και την ηθική καθημερινών ανθρώπων και φέρνουν στην επιφάνεια τα κοινωνικά προβλήματα της εποχής. Ήρωες καθημερινοί – απλοί άνθρωποι μεταφέρουν την εποχή μέσα από την ηθογραφική ματιά του συγγραφέα.
Η Μαρίλλη Μαστραντώνη και το ΕΝΤΡΟΠΙΑ Ensemble «χτίζουν» μια ακόμη παράσταση, χαρακτηριστικό δείγμα του θεάτρου-ντοκουμέντο. Το καινούριο διεθνές project τους με τίτλο “Camp Europe” μελετά την προσφυγική και μεταναστευτική κρίση. Το project εξελίσσεται σταδιακά, μέσα από έρευνα και καλλιτεχνικές διαμονές (residency) σε Βερολίνο, Βουδαπέστη, Σμύρνη και Αθήνα, σε συνεργασία με τοπικούς φορείς και καλλιτέχνες. Το αποτέλεσμα του κάθε residency παρουσιάζεται στο κοινό της κάθε πόλης ως μια work-in-progress performance, με κορύφωση το τελευταίο εργαστήρι στην Αθήνα (21 Απριλίου-8 Μαΐου) και την ολοκληρωμένη παράσταση “Camp Europe”, η οποία θα παιχτεί 9-15 Μαΐου στο Θέατρο Χυτήριο.
«Το βιβλίο του εαυτού μου» το θεατρικό πρότζεκτ του Χρήστου Πασσαλή, επιστρέφει με το καινούργιο επεισόδιο / κεφάλαιο –Παράδεισος που θα παρουσιαστεί από τις 10 Μαϊου στο Bios. Πρόκειται για μία σπονδυλωτή ιστορία για τη μαύρη μαγεία του έρωτα, τα μαγικά δευτερόλεπτα της ελπίδας, τους μυστηριώδεις διαδρόμους και τα μυστικά δωμάτια του εαυτού. Ο Παράδεισος «αφηγείται την ιστορία μιας γυναίκας που είναι κλεισμένη σε ένα άδειο και μυστηριώδες ξενοδοχείο» λέει ο σκηνοθέτης, μέλος της ομάδας Βlitz και εξηγεί για την ηρωίδα: «Είναι ανυποχώρητη. Δεν θα ησυχάσει αν δεν βρει τον νεκρό εραστή της. Το κεφάλαιο αυτό είναι ένα επίπονο ταξίδι από το βαθύ σκοτάδι προς το φως».
Τα «Μαθήματα πολέμου» που σκηνοθετεί ο Δημήτρης Λιγνάδης είναι μια πρωτότυπη δραματοποιημένη απόδοση της Ιστορίας του Θουκυδίδη, Επί σκηνής ο Δημήτρης Λιγνάδης, πλαισιωμένος από ομάδα νέων ηθοποιών. Τη μουσική υπογράφει ο Θoδωρής Οικονόμου, ο οποίος παίζει ζωντανά πιάνο κατά τη διάρκεια της παράστασης. Το κείμενο και η δραματουργία είναι του Γιάννη Λιγνάδη. Αποτελεί συρραφή ιστορικών γεγονότων, ανθολογημένων από τα πέντε πρώτα βιβλία της Ιστορίας του Πελοποννησιακού Πολέμου, επιχειρεί να αναδείξει την διαχρονική και οικουμενική ουσία της «τραγωδίας του πολέμου», τους σκοτεινούς και πολύπλοκους μηχανισμούς πίσω από το πολεμικό φαινόμενο.
Ηθοποιοί: Δημήτρης Λιγνάδης, Aurora Marion, Βασίλης Αθανασόπουλος, Κώστας Νικούλι, Ανδρέας Καρτσάτος, Κατερίνα Πατσιάνη.
Από τις 11 έως τις 20 Μαΐου στο υποσκήνιο Β΄ Αίθουσας Αλεξάνδρα Τριάντη.
Δύο νέες θεατρικές παραγωγές βασισμένες σε έργα των Φερνάντο Πεσσόα και Μαργκαρίτ Γιουρσενάρ ανεβαίνουν στο Skrow Theater. Πιο συγκεκριμένα από τις 9 Μαΐου και για λίγες παραστάσεις, θα παρουσιαστεί το μονόπρακτο – στατικό δράμα του Φερνάντο Πεσσόα «Ο Ναυτικός», το μόνο ολοκληρωμένο έργο του, σε σκηνοθεσία Ηλία Κουντή. Στο έργο αυτό τα κυρίαρχα θέματα είναι δύο: Πρώτον το θέμα του ονείρου, όπως το εκφράζει ο Πεσσόα μέσω του ετερώνυμου του
Σοάρες στο βιβλίο της Ανησυχίας. Δεύτερον, το θέμα του φόβου της Αλήθειας, θέμα πάντα παρόν στο έργο
των άλλων ετερώνυμων του, όπως του Σερτς και του Κάμπος.
Η δεύτερη παραγωγή, η μουσική περφόρμανς /«Κάλι», σε σκηνοθεσία ‘Ελιας Φίλη, με πρεμιέρα στις 10 Μαϊου, είναι βασισμένη στο διήγημα «Αποκεφαλισμένη Κάλι» της Μαργκερίτ Γιουρσενάρ, που περιλαμβάνεται στη συλλογή «Διηγήματα της Ανατολής». Η παράσταση χρησιμοποιεί στοιχεία από το αφηγηματικό και σωματικό θέατρο. Λόγος και Μουσική διεκδικούν ισάξια τον ρόλο του αφηγητή, λειτουργώντας άλλες φορές συμπληρωματικά και άλλες ανταγωνιστικά και χρησιμοποιούν το σώμα του ηθοποιού σαν πινέλο για να σχεδιάσουν στη σκηνή την ιστορία της θεάς.
«Η Δίκη του Σωκράτη» με τον Γιάννη Μόρτζο και κείμενο – σκηνοθεσία της Γιούλης Ζήκου είναι μια φιλόδοξη προσπάθεια που στοχεύει να δώσει με σύγχρονες σκηνοθετικές – ερμηνευτικές μεθόδους την ιστορική και τόσο καθοριστική για την πορεία του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού δίκη και καταδίκη του μεγαλύτερου φιλοσόφου στοχαστή Σωκράτη. Η ρηξικέλευθη παράσταση έχει ως απώτερο στόχο να καταστήσει εύληπτα από το μέσο θεατή τα διαχρονικά μηνύματα που εμπεριέχονται στον αρχαιοελληνικό φιλοσοφικό στοχασμό. Στο Θέατρο Τζένη Καρέζη, από τις 25 Μαΐου, για 6 μόνο παραστάσεις, με τον Γιάννη Μόρτζο και πέντε ακόμα ηθοποιούς.
πηγή: tospirto.net
