Υπάρχει λόγος που αυτή η κινηματογραφική διασκευή ενός βιβλίου του Στίβεν Κινγκ έσπασε κάθε εισπρακτικό ρεκόρ όλων των εποχών στις Η.Π.Α. για ταινία τρόμου. Μετά από δεκάδες, ίσως εκατοντάδες απόπειρες στην τηλεόραση και το σινεμά, να αποτυπωθεί ο επαρχιακός ονειρόκοσμος τεράτων και ανείπωτης απειλής (αυτός που δακτυλογραφεί μανιασμένα εδώ και δεκαετίες ο Κινγκ) το «Αυτό» έγινε σωστά.
Πρόκειται για ένα δράμα αλληγορικών διαθέσεων και σχεδόν κοσμικών διαστάσεων. Απείρως καλύτερο από την τηλεοπτική μίνι σειρά του 1990, το φιλμ του Άντι Μουσιέτι αποτελεί μια ψυχαγωγική εμπειρία τρόμου, πληθωρική και απόλυτα πιστή στο στυλιζάρισμά της. Επιπλέον τον σκηνοθέτη δικαιώνει απόλυτα η επιλογή να κρατήσει την «ενήλικη» περίοδο των ηρώων για τη δεύτερη ταινία το 2009. Έτσι καταφέρνει να μην υπερφορτώσει το φιλμ με τις λεπτομέρειες του θηριώδους βιβλίου, ούτε να στριμώξει σε δυο ώρες τον πλούτο φαντασίας που κατάφερε και χώρεσε σε αρκετές εκατοντάδες σελίδες ο Στίβεν Κίνγκ.
Βρισκόμαστε στο καλοκαίρι του 1989, στην κωμόπολη του Ντέρι, όπου μια ομάδα εφήβων θα αντιμετωπίσει έναν δαιμονικό και αιμοσταγή κλόουν, μια απόκοσμη οντότητα που τρώει τις ψυχές των παιδιών. Οι ιδέες του σκηνοθέτη μπορεί να μην καινούριες αλλά καταδεικνύουν τον πλούτο ενός άφθαρτου στον χρόνο κινηματογραφικού στυλ.
Η άριστα κινηματογραφημένη ιστορία ενηλικίωσης δανείζεται απ’ τον παιδικό ονειρόκοσμο του Σπίλμπεργκ και απ’ την ευαισθησία του «Στάσου Πλάι μου» (1986) του Ρομπ Ράινερ και «κουμπώνει» από άποψη μάρκετινγκ σε μια εποχή όπου αγκάλιασε το τηλεοπτικό “Stranger Things” που μοιράζεται πολλά σε επίπεδο αισθητικής. Οι παιδικές φοβίες και οι εφιάλτες απ’ την κόλαση (όσο πιο αναίτιοι τόσο το καλύτερο) θα θρέψουν τον δυσοίωνο ερχομό του φρικιαστικού κλόουν ο οποίος θα γίνει ο τραγικός κοινωνός των αρχέγονων φόβων μας. Ο νοσηρός Πένιγουαϊζ έρχεται για τις ψυχές αθώων παιδιών, οι οποίες καταδικάζονται να «επιπλέουν» στο φαντασιακό μαυσωλείο του.
Η καλή χρήση του ζωηρού περιβάλλοντος και η λεπτή δουλειά οπτικές λεπτομέρειες καθιστούν αυτή την ταινία μια πραγματική ανάσα στη σύγχρονη, mainstream ψυχαγωγία τρόμου. Η ρευστότητα της απειλής από τα βάθη του σκότους μεταμορφώνει την παρέα παιδιών σε αληθινούς ήρωες της διπλανής πόρτας, που καλούνται να υπερβούν τις παραισθητικές ενοράσεις, το bullying και τις δοκιμασίες στις οποίες σε βάζει το μυαλό όταν φοβάσαι το σκοτάδι.
Το «Αυτό» παραμένει αναίσχυντα ψυχαγωγικό, διαθέτει ανέλπιστη συνέπεια ύφους και τιμιότητας, ενώ ξεφεύγει απ’ τα στεγανά ενός b-movie με καλές προθέσεις. Ο φιλοσοφικός κορμός της ταινίας, όμως, μας ψιθυρίζει πως όσο σατανικός και να είναι ο κλόουν Πένιγουαϊζ, η Αμερική των ενηλίκων θα είναι πάντα βουτηγμένη στη βία, τη θρησκοληψία, τον πουριτανισμό, την άγνοια και την κακοποίηση –δηλαδή είναι πολύ πιο τρομακτική.
πηγή: avopolis.gr
