Ολόκληρη η πόλη της Καλαμάτας ζούσε από τις 13 έως τις 22 Ιουλίου στον παλμό του 24ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας. Όπου κι αν περπατούσες στην πόλη, σε όποια παραλία κι αν άπλωνες την πετσέτα σου για να δροσιστείς, άκουγες τον κόσμο να μιλά γι΄αυτό και τις παραστάσεις του. Καλλιτέχνες, κάτοικοι της Καλαμάτας, επισκέπτες, τουρίστες, σπουδαστές των σεμιναρίων, παιδιά, γονείς, ηλικιωμένοι, εθελοντές με τα μπλουζάκια του Φεστιβάλ, έδιναν καθημερινά ραντεβού στο Δημοτικό Στάδιο, κατόπιν στην Κεντρική Πλατεία και από κει στο Μέγαρο Χορού Καλαμάτας– τα τρία σημεία αναφοράς του φετινού Φεστιβάλ. Τα λάβαρα του Φεστιβάλ με το λογότυπο KDF (Kalamata Dance Festival) που σχεδίασε ο Mike Rafail με κύριο θέμα τον Olivier Sagazan, τον Josef Nadj και το δίδυμο Justine Berthillot & Frédéri Vernier, ανέμιζαν σε κάθε δρόμο, πάρκο και πλατεία, επιτείνοντας την αίσθηση της γιορτής από άκρη σε άκρη της πόλης.
92 καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο, 8 παραστάσεις sold out, 1 παγκόσμια πρεμιέρα, 44 εθελοντές, 80 σπουδαστές χορού στα σεμινάρια, 72 παιδιά στο εργαστήρι χορού για παιδιά, 24 ΑμεΑ με 24 συνοδούς στο σεμινάριο χορού για ΑμεΑ, είναι ένας πρώτος απολογισμός του φεστιβάλ που για πρώτη χρονιά διηύθυνε καλλιτεχνικά η Λίντα Καπετανέα.
Το φετινό πρόγραμμα ήταν εξαιρετικά πλούσιο και πολυποίκιλο: 28 συνολικά εκδηλώσεις, με 11 ξένες ομάδες χορού –εκ των οποίων οι 7 παρουσίασαν πρώτη φορά έργο τους στην Ελλάδα– 3 ελληνικές ομάδες σύγχρονου χορού, 8 υπαίθριες παραστάσεις χορού στην Κεντρική Πλατεία, 3 σεμινάρια, 1 εργαστήρι χορού για παιδιά, 1 masterclass, 1 έκθεση φωτογραφίας και 1 μουσική βραδιά.
Οι ξένοι δημιουργοί που έδωσαν φέτος ραντεβού στην Καλαμάτα προέρχονταν από Γαλλία, Ηνωμένες Πολιτείες, Ισπανία, Βέλγιο, Μοζαμβίκη, Ελβετία, Σλοβακία, Ιταλία, Ισραήλ, Σουηδία και Ιρλανδία. Μεταξύ αυτών, πρωταγωνίστησαν ο Olivier de Sagazan, ο Josef Nadj που συμμετείχε με παράσταση αλλά και έκθεση φωτογραφίας, ο πρωτοπόρος Wim Vandekeybus με την ιστορική ομάδα Ultima Vez, η Svalbard Company, το δίδυμο των Αμερικανών Marquese Scott και Poppin John που επίσης πρωτοεμφανίστηκαν στην Ελλάδα, η Compañia Sharon Fridman που άνοιξε θεαματικά το Φεστιβάλ, οι Les Slovaks που σήμαναν την λήξη και πολλοί άλλοι.
Το φετινό Φεστιβάλ ήταν αφιερωμένο στις άγνωστες και αμέτρητες δυνατότητες του ανθρώπινου σώματος. Οι επισκέπτες κλήθηκαν να αναλογιστούν τις πραγματικές τους δυνάμεις εμπνεόμενοι από τα παραδείγματα χορευτών, δασκάλων, μεγάλων ερμηνευτών, ακροβατών, εικαστικών, μουσικών και ποιητών, που συνεχώς δοκιμάζουν τα όρια του ανθρώπινου σώματος, της κίνησης και της ύπαρξης.
Βασικό ζητούμενο της Λίντας Καπετανέα φέτος, ήταν επίσης να εδραιωθεί ο διάλογος του χορού με όλες τις τέχνες, προωθώντας τον στοχασμό και την ενασχόληση με το ανθρώπινο σώμα και την κίνηση, σε όλα τα επίπεδα: πρακτικό, φιλοσοφικό, καλλιτεχνικό, εκπαιδευτικό. Στο πλαίσιο αυτό, το πρόγραμμα περιελάμβανε από γλυπτική και σύγχρονο τσίρκο μέχρι ζωγραφική και street dance, με έργα που συνδύασαν διαφορετικές μορφές τέχνης.
Το φετινό Φεστιβάλ εγκαινιάστηκε «ανεπίσημα» από τα παιδιά. Το εξαήμερο εργαστήρι χορού Η Χαμένη Κάλτσα της Βιτόριας Κωτσάλου, που διήρκησε από 6 μέχρι 10 Ιουλίου, γέμισε το Μέγαρο Χορού με παιδικές φωνές και χορευτικές φιγούρες. Παιδιά 4-16 ετών, με ή χωρίς χορευτική εμπειρία, χoρογράφησαν ένα έργο, το οποίο παρουσιάστηκε στις 11 Ιουλίου ως εναρκτήρια δράση του φετινού Φεστιβάλ.
Τα δύο εντατικά επαγγελματικά σεμινάρια χορού του Edivaldo Ernesto και του Peter Jasko και το masterclass των Marquese Scott και Poppin John που διήρκησαν από 13 μέχρι 22 Ιουλίου, κέρδισαν τις εντυπώσεις: 80 επαγγελματίες χορευτές αλλά και σπουδαστές με απλό ενδιαφέρον και εμπειρία στην κίνηση, δοκίμασαν επί 10 ημέρες τα όρια του σώματός τους, ξεπερνώντας την αυτολογοκρισία και τον αυτοπεριορισμό.
Το πρόγραμμα Dancing My Way της Σοφίας Φ. ∆ρούμπαλη που πραγματοποιήθηκε στο Αμφιθέατρο «Θόδωρος Αγγελόπουλος» από τις 16 μέχρι τις 20 Ιουλίου, επικεντρώθηκε στις θεραπευτικές και ενταξιακές ιδιότητες του χορού για άτομα με αναπηρία (ΑμεΑ). Η Σοφία Φ. ∆ρούμπαλη σχεδίασε το πρόγραμμα με στόχο να εμπνεύσει, να εκπαιδεύσει και να δώσει τις πρώτες στέρεες βάσεις για τη δημιουργία ενός σύγχρονου χώρου για το χορό για ΑμεΑ στην ιδιαίτερη πατρίδα της, την Καλαμάτα, μέσα από την τρέχουσα διεθνή επιστημονική και θεραπευτική προσέγγιση που απαιτεί το πεδίο αυτό.
Όσον αφορά στο πρόγραμμα των παραστάσεων, το πρώτο ραντεβού χορού είχε οριστεί καθημερινά στις 19.00, στην Κεντρική Πλατεία της Καλαμάτας. Με ελεύθερη είσοδο, οι κάτοικοι της Καλαμάτας, οι επισκέπτες και οι χορευτές παρακολούθησαν 8 συνολικά παραστάσεις: τον Akira Yoshida (Σάββατο 14 Ιουλίου), τον Peter Jasko (Κυριακή 15 Ιουλίου), τον Edivaldo Εrnesto με τον Ισπανό Luis García López, γνωστό και ως Fruta (Δευτέρα 16 Ιουλίου), την Αθανασία Κανελλοπούλου (Τρίτη 17 Ιουλίου), την Liaidain Herriot (Τετάρτη 18 Ιουλίου), τον Tom Weksler (Πέμπτη 19 Ιουλίου), το δίδυμο Marquese Scott και Poppin John (Παρασκευή 20 Ιουλίου) και το ζευγάρι Frédéri Vernier και Justine Berthillot (Σάββατο 21 Ιουλίου). Οκτώ παραστάσεις, οκτώ διαφορετικές προσεγγίσεις στην έρευνα των ορίων του ανθρώπινου σώματος….Τα καλύτερα σχόλια απέσπασαν επίσης οι δύο Καλαματιανές χορεύτριες, η Ιωάννα Παρασκευόπουλου και η Μαρία Μπρέγιαννη που χόρεψαν εκτός προγράμματος την Παρασκευή 20 Ιουλίου. Αξίζει να σημειωθεί επίσης, πως η παράσταση Noos των Frédéri Vernier και Justine Berthillot επαναλήφθηκε και την Κυριακή 22 Ιουλίου στο Costa Navarino.
Ως προς το κυρίως πρόγραμμα παραστάσεων στο Μέγαρο Χορού, παρακολουθήσαμε δύο παραστάσεις καθημερινά, μία στο Στούντιο και μία στην Κεντρική Σκηνή του Μεγάρου. Από τις δεκατέσσερις συνολικά παραστάσεις, οι 11 ήταν από ομάδες του εξωτερικού –εκ των οποίων οι 7 πρωτοεμφανίστηκαν στην Ελλάδα– και οι 3 από ελληνικές ομάδες.
Το πρόγραμμα ξεκίνησε δυναμικά με τον Olivier de Sagazan και το εμβληματικό Transfiguration μια παράσταση που έχει χαρακτηρίσει τον Olivier de Sagazan εδώ και 20 χρόνια, εκφράζοντας την αγωνιώδη προσπάθεια του καλλιτέχνη να δώσει ζωή στο δημιούργημά του, αλλάζοντας ταυτότητες επί σκηνής, μεταμορφωνόμενος σε ζωντανό έργο τέχνης. Τη σκυτάλη στην Κεντρική Σκηνή πήρε κατόπιν η Compania Sharon Fridman με το Free Fall, μια αέρινη χορογραφία για έξι επαγγελματίες χορευτές και είκοσι ντόπιους ερασιτέχνες, με θέμα τα όρια της σταθερότητας και την πτώση, ως αφετηρία μιας απέραντης ποικιλίας κινήσεων.
Οι Cie Circoncentrique, ο Alessandro Maida και ο Μaxime Pythoud με συνοδό στο πιάνο την Lea Petra, μας παρέσυραν με το Respire σε έναν ανεμοστρόβιλο ακροβατικής ποίησης μέσα από τον ρυθμό της αναπνοής και τη δεξιοτεχνική ευκινησία τους. Οι εκρηκτικοί Ultima Vez του Wim Vandekeybus με το Go Figure Out Yourself αναμετρήθηκαν με το κοινό επί σκηνής σε μια εμψυχωτική performance για την ανθρώπινη συνάντηση: Oι 5 χορευτές μοιράστηκαν τη σκηνή με τους 200 θεατές καταλήγοντας να χορεύουν, να τραγουδούν και να συνυπάρχουν όλοι μαζί στον χώρο της σκηνής.
Ακολούθησαν η.. «εύθραυστη» Thi-Mai Nguyen με το σπαραχτικό solo της Etna, ο εκρηκτικός Edivaldo Ernesto, ένας από τους εισηγητές στα εργαστήρια του 24ου Φεστιβάλ, που με κάθε εκατοστό του κορμιού του και με κομψές «μικροκινήσεις» των δακτύλων παρουσίασε το Tears, ένα σόλο-στοχασμό πάνω στην ανθρώπινη ελευθερία και η παράσταση Cartoon του Anton Lachky, που προσέφερε μια συναρπαστική εμπειρία για τα παιδιά και τους γονείς τους που είχαν από νωρίς κατακλύσει την Κεντρική Σκηνή του Μεγάρου Χορού.
Ο χορογράφος, χορευτής και εικαστικός Josef Nadj και η κοντραμπασίστα Joëlle Léandre συγκίνησαν με το ποιητικό Penzum, μια σύνθεση χορογραφίας, μουσικής και σχεδίου με αυτοσχεδιασμό ενώ οι τέσσερις ανατρεπτικοί χορευτές των Svalbard Company ξεσήκωσαν το κοινό με το All Genius All Idiot, μια προκλητική παράσταση γεμάτη χιούμορ, ενέργεια, ακροβατικά και στοιχεία τσίρκο.
Oι εξωπραγματικές χορευτικές ικανότητες των Αμερικανών Marquese Scott & Poppin John δύο από τους σημαντικότερους χορευτές animation και poppin στον κόσμο, δημιούργησαν ουρές για αυτόγραφα έξω από την Κεντρική Σκηνή ενώ το Φεστιβάλ έκλεισε με την «παιχνιδιάρικη» αλλά γεμάτη δύναμη και ευαισθησία χορογραφία Journey Home των Les Slovaks.
H συμμετοχή των τριών ελληνικών ομάδων στον Φεστιβάλ- η παράσταση της Κωνσταντίνας Ευθυμιάδου In case of Loss, μια συμπαραγωγή με το Φεστιβάλ Xoρού Καλαμάτας που παρουσιάστηκε σε παγκόσμια πρεμιέρα, η παράσταση AΝΩΝΥΜΟ της Τζένης Αργυρίου, μια συμπαραγωγή με τη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση και η παράσταση The Art of Dying των Χριστίνα Γουζέλη & Paul Blackman, μια συμπαραγωγή με το Φεστιβάλ Αθηνών & Επιδαύρου- επίσης απέσπασε τα καλύτερα σχόλια.
Στο Φουαγιέ του Μεγάρου Χορού μπορούσε κανείς να δει καθημερινά την έκθεση φωτογραφίας Inhancutilitatem του Josef Nadj ανακαλύπτοντας μια ακόμη πλευρά του πολυσχιδούς αυτού καλλιτέχνη, ενώ την Πέμπτη 19 Ιουλίου οι εκρηκτικοί μουσικοί El Violin Latino και η τραγουδίστρια Yumarya, ξεσήκωσαν με latin jazz μελωδίες τους θεατές και τους χορευτές, παρασύροντας όλους στη σκηνή.
Αξίζει να σημειωθεί ότι κατά την έναρξη του Φεστιβάλ στις 13 Ιουλίου, πραγματοποιήθηκαν τα αποκαλυπτήρια δύο καλλιτεχνικών δημιουργημάτων, στο φουαγιέ του Μεγάρου Χορού Καλαμάτας. Το ένα είναι αφιερωμένο στο Ίδρυμα Γεωργίου και Βικτωρίας Καρέλια και το άλλο στο Ίδρυμα Καπετάν Βασίλη και Κάρμεν Κωνσταντακόπουλου. Με τις δύο αυτές αναμνηστικές πλάκες, ο Δήμος Καλαμάτας αποδίδει τιμή προς τους συγκεκριμένους φορείς, δηλαδή προς τους μεγάλους χορηγούς του Φεστιβάλ Χορού, αλλά και όλων των μεγάλων πολιτιστικών εκδηλώσεων που πραγματοποιούνται στην Καλαμάτα.
πηγή: tospirto.net
