Το θέατρο, παρά την κρίση, αντέχει και σε αρκετές περιπτώσεις ανθεί.
Δέκα από αυτές, που μια πρώτη ματιά ξεχωρίζουν, δίχως να αδικούμε και άλλες εξαιρετικές προσπάθειες. Άλλωστε η «αλήθεια» θα φανεί στο χειροκρότημα, στη διάρκεια, στην διαδραστικότητα που θα έχουν.
Ο Πατέρας του Άμλετ, το πρώτο θεατρικό έργο του Μάνου Ελευθερίου. Πώς να το προσπεράσεις όταν, επιπλέον η σκηνοθεσία είναι του Θοδωρή Γκόνη και η ερμηνεία του Χρήστου Χατζηπαναγιώτη.
«Η Κατάρα της Ίρμα Βεπ» του Charles Ludlam σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα με τους Βασίλη Χαραλαμπόπουλο και Φάνη Μουρατίδη, θαρρείς σε προκαλεί να πας να την… γευτείς.
Μάλιστα Κύριε Ζαμπέτα! Δεν είναι εύκολη υπόθεση οι μουσικές βιογραφίες στο σανίδι. Δύσκολα κεντράρουν τον στόχο του. Παρ’ όλα αυτά το κοινό τις προτιμά. Κι ο Ζαμπέτας είναι δέλεαρ… Στην σκηνοθεσία και τα κείμενα ο έμπειρος σε ανάλογες εργασίες Πέτρος Ζούλιας.
Στο ίδιο μήκος κύματος η παράσταση «Ρόζα Εσκενάζυ» η βασίλισσα του Ρεμπέτικου με την Νεφέλη Ορφανού, δια χειρός Αντώνη Λουδάρου που παρουσιάζεται για δεύτερη χρονιά στην Αθηναΐδα.
Το θέατρο με όχημα τη μουσική ακολουθεί τον κινηματογράφο. Μέχρι τώρα μάλλον συνέβαινε το αντίθετο, αλλά εδώ οι ρόλοι αλλάζουν. Η θρυλική «Στέλλα» ανεβαίνει για πρώτη φορά στη σκηνή, με ζωντανή ορχήστρα και προσδοκίες. Κι εδώ το εγχείρημα είναι ζόρικο, στη σκιά της Μελίνας και του Φούντα.
Οι παντοτινοί «Γαμπροί της Ευτυχίας» του μαγικού δίδυμου Τσιφόρου & Βασιλειάδη ανεβαίνει στο Θέατρο Προσκήνιο σε σκηνοθεσία Γιάννη Μπέζου, με μουσική & τραγούδια Φοίβου Δεληβοριά.
«Α-πε-λπι-σί-το» με Λάκη Λαζόπουλος & Σοφία Φιλιππίδου… Θα έρθει η Εφορίτο, Μετά και η ΔΕΗτο, Για μια ζωή που ΗΤΟ!
Ο Γιάννης Στάνκογλου ως «Δον Κιχώτης», με τον Δημήτρη Πιατά στον ρόλο του Σάντσο Πάντσα κι έναν εικοσαμελή θίασο από ταλαντούχους ηθοποιούς, χορευτές και ακροβάτες και σε ρόλο-έκπληξη η Σαβίνα Γιαννάτου.
2ος χρόνος για το «Δείπνο ηλιθίων» στο Θέατρο Κάππα, με πρωταγωνιστή τον Σπύρο Παπαδόπουλο και άξιους συμπαραστάτες.
2ος χρόνος για το «Πού είναι η μάνα σου μωρή» με την Βέρα Κρούσκα, για τις πληγές του εμφυλίου, που θα μας τυραννούν παντοτινά. Το dna των τόπων και των ανθρώπων τους δεν μπορεί να αλλάξει, ούτε να σβηστεί μονοκοντυλιά.
πηγή: ogdoo.gr
