Έχει χρωματίσει μουσικά μερικές από τις πιο γνωστές στιγμές του ελληνικού κινηματογράφου, ενώ τραγούδια της έχουν κατά καιρούς πει η Άλκηστις Πρωτοψάλτη, ο Γιάννης Κότσιρας και η Νατάσσα Θεοδωρίδου. Με αφορμή το soundtrack της για το 1968 του Τάσου Μπουλμέτη (που έκανε πρεμιέρα στα σινεμά την Πέμπτη 25 Ιανουαρίου), μιλάει στο Avopolis.gr για τις απαιτήσεις της και τη σχέση της με την Εγγύς Ανατολή.
Συνθέσατε τη μουσική για τη νέα ταινία του Τάσου Μπουλμέτη, 1968, ένα φιλμ με αθλητική θεματολογία. Πώς επηρέασε το θέμα το soundtrack που φτιάξατε;
Ήταν μία πρόκληση για μένα, όπως είναι κάθε νέα ταινία. Η μουσική είναι έμπνευση, είναι συναίσθημα που εκπορεύεται από το θέμα, συνοδεύει τις εικόνες που δημιουργούνται διαβάζοντας το σενάριο. Είναι έκφραση της ψυχής και των συναισθημάτων.
To soundtrack της ταινίας –όπως και οι περισσότερες δουλειές σας– περιέχει έντονα το συγκινησιακό στοιχείο. Από πού αντλείτε αυτή τη συγκίνηση;
Η ίδια η ταινία και η ιστορία της είναι φορτισμένες με συγκίνηση.Οι σκηνές της μου δημιουργούν συναισθηματική φόρτιση, την οποία και αποτυπώνω μουσικά.
Έχετε ιδιαίτερη σχέση με την Εγγύς Ανατολή. Ακόμα και στο 1968 έχετε να κάνετε με την ΑΕΚ, μια ιστορικά πολίτικη ομάδα. Ποιες είναι οι απαρχές αυτής της σχέσης;
Ταξίδευα από πολύ μικρή στην Ανατολή και ένα από αυτά τα ταξίδια έγινε στην Αλεξάνδρεια. Με εκείνο ως αφορμή έγραψα και το τραγούδι “Αλεξάνδρεια”. Η Ανατολή ανέκαθεν με γέμιζε και μου προσέφερε έμπνευση. Η μουσική μου σχέση με την εγγύς Ανατολή ξεκίνησε από την “Αλεξάνδρεια”, αναπτύχθηκε με την Πολίτικη Κουζίνα και συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη στο avopolis.gr
