Απόλυτα κινηματογραφική είναι η οπτική του Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλου στην πρώτη του θεατρική σκηνοθετική απόπειρα στα «7 χρόνια», ενός εργασιακού θρίλερ που πραγματεύεται εύστοχα τις διαπροσωπικές σχέσεις, την εικόνα που έχει ο σύγχρονος δυτικός άνθρωπος για τον ίδιο του τον εαυτό, αλλά και το μέχρι που μπορεί να φτάσει όταν χάσει τα κεκτημένα του.
Αρχικά στην παράσταση αίσθηση προκαλεί πως πρωτεύοντα ρόλο «παίζει» το σκηνικό της. Η ομάδα του αρχιτεκτονικού γραφείου En Route Architects – Hannes Livers Gutberlet έστησε ένα άμεσο θεατρικό σκηνικό σ΄ολο το μήκος και το πλάτος του θεάτρου Αποθήκη. Από τους γεμάτους, με χρωματιστά post it, γκρι τοίχους που το «αγκαλιάζουν», μέχρι και τα πλήρως εξοπλισμένα γραφεία ανάμεσα στα μη αριθμημένα καθίσματα των θεατών. Και την κατάργηση αυτή της συνήθους θεατρικής συνθήκης, που ορίζει την ύπαρξη της πλατείας και της σκηνής, την έχουμε δει και στο παρελθόν (έτσι πρόχειρα, ανακαλώ στη μνήμη μου, την προπέρσινη «Προδοσία» του Γιάννη Μόσχου στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά και στον τωρινό «Γλάρο» του Χουβαρδά στο ίδιο θέατρο, στη «Μύτη» των Patari Project στο θέατρο Πόρτα), αλλά στην περίπτωση των «7 Χρόνων» όλο αυτό απογειώνεται, καθώς οι ηθοποιοί παίζουν σε απόσταση αναπνοής από τους θεατές, δεν έχουν δικαίωμα να «χαλαρώσουν» ούτε κλάσμα δευτερολέπτου, ενώ τα όσα διαδραματίζονται εκτός σκηνής τα βλέπουμε μέσα από τις οθόνες των υπολογιστών τους.
Πέρα, όμως, από το πρωτότυπο αυτό σκηνικό και τις εξαιρετικές ερμηνείες όλων των πρωταγωνιστών (Αλ. Λογοθέτης, Κ. Ασπιώτης, Ορφ. Αυγουστίδης, Αλ. Αϊδίνη, Γ. Χριστοδούλου), αυτός που εκπλήσσει και ξεχωρίζει είναι ο Ορφέας Αυγουστίδης, ένας ηθοποιός που δουλεύει εξαντλητικά πάνω στα εκφραστικά του μέσα και γίνεται ολοένα και καλύτερος. Ο ρόλος του Μάρσελ, του τεχνολογικού «εγκεφάλου» της εταιρείας, του ανθρώπου που εμπνεύστηκε το πρόγραμμα το οποίο έβγαλαν προς πώληση και θησαύρισαν, είναι ίσως αυτός που εμπεριέχει τις περισσότερες ψυχολογικές μεταπτώσεις. Ο Αυγουστίδης με θαυμαστή ακρίβεια, ακολουθεί τον ήρωά του στις εύθραυστες ανάσες του και μας χαρίζει ισορροπημένες δόσεις εκρηκτικότητας, εσωτερικότητας, αδυναμίας, αλλά και εξυπνάδας.
πηγή: tospirto.net
