Είναι ένας μουσικός όρος, με ιταλική ρίζα, όπως εξήγησε η Δήμητρα Γαλάνη, χρησιμεύει στους μουσικούς και τους μαέστρους όταν πρέπει να επαναλάβουν ένα μέρος και για συντομία γράφουν D.C.

H ιδέα να βαφτίσει το δίσκο του Μιχάλη Χατζηγιάννη στον οποίο εκείνη υπογράφει την επιμέλεια παραγωγής και όχι μόνο, σηματοδοτεί το «Απ’ την αρχή» που θέλαν να υπογραμμίσουν οι δύο καλλιτέχνες με αφορμή όμως την περίπτωση του ερμηνευτή…

Το ότι Γαλάνη και Χατζηγιάννης «αγαπιούνται» φαίνεται δίχως δεύτερη ματιά. Υπάρχει σεβασμός απ’ τη μεριά του και στοργή απ’ τη δική της στη «χημεία» τους… Άλλωστε έχει προηγηθεί η επιτυχημένη συνεργασία τους.

Θαρρείς πως η σπουδαία ερμηνεύτρια και δημιουργός καλείται να επαναπροσδιορίσει το id του Χατζηγιάννη στην ωριμότητά του. Τον εκτιμά, μίλησε για τη ζεστασιά της φωνής του, για το πόσο καλός μουσικός είναι, για την mainstream καλή ποπ, που χρειάζεται το φιλικό περιβάλλον του συγκεκριμένου άλμπουμ ώστε να «ξεψαρώσει» και να προχωρήσει στο επόμενο βήμα…, στο σωστό δρόμο.

Όλα αυτά ειπώθηκαν στα γραφεία της Cobalt Music όπου η δισκογραφική εταιρεία, κάλεσε τους συντελεστές του άλμπουμ και «μετρημένους» ανθρώπους των media, για μια προακρόαση, όπως τον παλιό καλό δισκογραφικό καιρό, κατά πως τονίστηκε.

Και η αλήθεια είναι πως οι συγκεκριμένες πρωτοβουλίες έχουν μια αύρα αλλιώτικη, «ανθρώπινη» και ίσως και «δημιουργική», ανάλογα με το πως θα συνυπάρξουν οι δημιουργοί και ερμηνευτές με τους ανθρώπους της επικοινωνίας, με κοινή πλατφόρμα την αγάπη για το τραγούδι.

Παρόντες η ομάδα της Cobalt (Δημήτρης Τσακούμης, Δημήτρης Σαράντος) με επικεφαλής την Άννα Μαρία Αντίππα. Εξαιρετικοί και φιλικοί οικοδεσπότες. Μαζί μας και ο Πασχάλης Μουχταρίδης, που είχε τη διεύθυνση παραγωγής του άλμπουμ και πορεύεται με τον Χατζηγιάννη εδώ και δεκαετίες.

Το «Da Capo» περιλαμβάνει 10 tracks. Πρόκειται για επανεκτελέσεις 8 γνωστών τραγουδιών, ενός «αφάγωτου» κι ενός κλασικού ξένου.

Το «πείραγμα» των τραγουδιών γίνεται μέσα απ’ τη συνεργασία του Χατζηγιάννη (κιθάρες) με μουσικούς που έχουν συνυπάρξει δημιουργικά με την Γαλάνη, μέλη των ΤΑΚΙΜ και των CHRONOS PROJECT. Αυτοί είναι οι Σεραφείμ Γιαννόπουλος (τύμπανα), Θωμάς Κωνσταντίνου (ούτι, μαντολίνο), Μηνάς Λιάκος (κιθάρα), Σπύρος Μάνεσης (πιάνο), Στέλιος Προβής (μπάσο), Στέλιος Πορφύρης (τσέλο) και Σόλων Αποστολάκης (πιάνο και ενορχήστρωση, μόνο στο «άγνωστο» του δίσκου).

Να σημειωθεί πως ήταν η πρώτη φορά που ο Χατζηγιάννης μετείχε σε μια ανάλογη εκδήλωση. Ο ίδιος είπε χαρακτηριστικά: «Δεν το έχω ξανακάνει, παρότι αναδείχτηκα μέσα από τα ραδιόφωνο».

Πριν ξεκινήσει η ακρόαση η Δήμητρα Γαλάνη άνοιξε μια συζήτηση σχετικά με την playlist των ραδιοφωνικών σταθμών και την «σμίκρυνση» του ρόλου των μουσικών παραγωγών. Στην παραδοχή πως αυτά συμβαίνουν πλέον σε όλον τον πλανήτη, η ίδια επισήμανε πως «είμαστε μια μικρή χώρα, με διαφορετική, ειδική σχέση με το τραγούδι» και πως χρειάζεται «μεγαλύτερη ελαστικότητα» στις πρακτικές.

Η ακρόαση του άλμπουμ άνοιξε με το «Μένω Εκτός» του Ara Dinkjian και της Λίνας Νικολακοπούλου… Ακολούθησε η «Άνοιξη» του Κραουνάκη και της Νικολακοπούλου, όπου ο συνθέτης πρότεινε να αποδοθεί με όσο πιο λίγα μουσικά όργανα γίνεται, κι έτσι έγινε.
Η Γαλάνη στάθηκε στο ιδιαίτερο «πέρασμα» της στιχουργού σε άλλες εποχές, που όποιοι τις έχουν ζήσει, αντιλαμβάνονται το «κέντρισμά» της:

…την ώρα που θα μπαίνουν στο ραδιόφωνο
του Ερυθρού Σταυρού οι αναζητήσεις.

Σειρά είχε μια επιτυχία του Χατζηγιάννη το «Δεν έχω χρόνο» και 4 tracks πιο κάτω «Ο βυθός» του σε στίχους της Μαριανίνας Κριεζή και Ελεάνας Βραχάλη αντίστοιχα. Ο ίδιος δήλωσε πως η νέα ενορχηστρωτική εκδοχή τους, του ταιριάζει πλέον καλύτερα.

Πριν το «Τράβα σκανδάλη» της Γαλάνης και της Μυρτώ Κοντοβά, ο ερμηνευτής τόνισε την «αγωνία» που είχε για το αποτέλεσμα της απόδοσης του συγκεκριμένου τραγουδιού, την οποία η Γαλάνη, στο τέλος, χαρακτήρισε ως «sensual». Εδώ, ο Γιώργος Μουχταρίδης σημείωσε πως ο δίσκος έχει μια αύρα ‘70s, κάτι που η Γαλάνη συνυπέγραψε.

To «Ένα πρωϊνό» στου Σταύρου Ξαρχάκου και του Γιώργου Παπαστεφάνου με τη συμμετοχή της Γαλάνη στις ερμηνείες, είχε μια lounge, «τρεχάτη» διάθεση. Σχεδόν όλοι άνθρωποι του ραδιοφώνου το χαρακτήρισαν ιδανική περίπτωση για τις λίστες τους… Ο Μωραΐτης ανέφερε πάντως το «ανοιξιάτικο-καλοκαιρινό» χρώμα του. Η Γαλάνη υπογράμμισε πως ο συνθέτης έδωσε αμέσως την άδεια του για τη συγκεκριμένη εκτέλεση.

Το «Θα είμαι εκεί» του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, είναι το λιγότερο διάσημο των «πειραγμένων». Την πρόταση να συμπεριληφθεί στο δίσκο, έκανε στη Γαλάνη η Παυλίνα Βουλγαράκη, όταν συνεργαζόντουσαν για το πρόσφατο «Αυτό Ήταν Όλο».

Η «Έξοδος Κινδύνου» του Γιάννη Σπανού και της Λίνας Νικολακοπούλου και το «Να με προσέχεις» του Νίκου Πορτοκάλογλου, μας έφεραν στο φινάλε του «Wild world», το οποίο ο Χατζηγιάννης ερμηνεύει με τις κιθάρες του μόνο. Το πρώτο, ο Μωραΐτης, «τσέκαρε» ως υποψήφιο πρώτο single, για τη δική του ματιά.

Η Γαλάνη στάθηκε στη τέχνη της διαδοχής των τραγουδιών, στο αφήγημα του track list.

Οι συνακροατές των ραδιοφώνων, όπως και των εντύπων και sites έδειξαν ικανοποιημένοι απ’ το υλικό, που πράγματι έχει και επαγγελματική διάθεση και φλόγα, που ο καιρός θα δείξει την ένταση και αντοχή της.

Θα προτιμούσα η πρόταση να είχε λιγότερο αναγνωρισμένες περιπτώσεις και πιο τολμηρές-κόντρα επιλογές ή και καινούργια τραγούδια. Το «γιατί» το εξέφρασα απ’ την αρχή και εκεί η Γαλάνη είπε αυτά που αναγράφονται στο «Da Capo», της παρουσίασης του άρθρου αυτού.

Αδιαμφισβήτητα, όμορφη εμπειρία! Σίγουρα ο δίσκος για «κατασταλάγματα» θέλει κι άλλες ακροάσεις.

Για την τεχνική του τραγουδιστή δεν υπάρχουν αμφιβολίες. Διαθέτει μια ποπ ματιά με σόουλ χρώματα, που ιντριγκάρει και που μπορεί να λειτουργήσει ενωτικά σε ετερόκλητα ακροατήρια. Όμως δεν φτάνουν μόνο αυτά. Ερμηνευτής δεν είναι μόνο η φωνή…Η Γαλάνη, που είναι και «η φωνή», το έχει αποδείξει, πολλές φορές με τις επιλογές, τον τρόπο και τη «φωτιά» της.

Μακάρι ο δίσκος να οδηγήσει τον Χατζηγιάννη στα μονοπάτια που επιθυμεί στην ωριμότητά του. Άλλωστε και ο ίδιος και η Γαλάνη δεν έκρυψαν ότι θα υπάρχει και συνέχεια.

 

πηγή: ogdoo.gr