Η «Αρρώστια της Νιότης» είναι ο προάγγελος, η υπενθύμιση στη φράση του Μπρεχτ «Μη χαίρεστε που σκοτώσατε το θηρίο. Η σκύλα που το γέννησε ζει και είναι πάλι σε οργασμό». Άλλωστε, όπως σημειώνει και ο σκηνοθέτης της παράστασης «Δεν είναι εποχές για εφησυχασμό».
Αυτό το έργο του Φέρντιναντ Μπρούκνερ επέλεξε πριν από 2,5 περίπου χρόνια ο Δημήτρης Λάλος για να εγκαινιάσει τη νέα θεατρική του στέγη Tempus Verum-Εν Αθήναις και τώρα επιστρέφει με αυτό και με την ίδια διανομή (Ξένια Αλεξίου, Τάσος Δέδες, Νατάσα Εξηνταβελώνη, Κρίστελ Καπερώνη, Χριστίνα Μαριάνου, Γιώργος Τριανταφυλλίδης, Ουσίκ Χανικιάν)..
Γραμμένο το 1926 το ψυχογράφημα του Μπρούκνερ διαδραματίζεται στη Βιέννη πριν αναλάβει ο Χίτλερ την Καγκελαρία και παρακολουθεί μια ομάδα νέων φοιτητών ιατρικής, οι οποίοι μέσα στην υπεροψία και την απόγνωσή τους, προετοιμάζουν άθελά τους το έδαφος για τα κηρύγματα της εθνικοσοσιαλιστικής ναζιστικής ιδέας. Οι χαρακτήρες, ακροβατώντας ανάμεσα στην ιδιοφυΐα και την απόλυτη παράνοια, τις σπουδές και τα πειράματα, ανακαλύπτουν τα όρια τους, φωτίζοντας σκοτεινές πτυχές του υποσυνείδητου που θα θέλαμε να ξεχάσουμε.
O Δημήτρης Λάλος εξηγεί στο www.tospirto.net γιατί αποφάσισε να ανεβάσει εκ νέου το έργο του Μπουκνέρ: «Το θέατρο δεν είναι μόνο ένας τόπος έκφρασης αλλά είναι και οι άνθρωποι που το αποτελούν. Όλοι οι ηθοποιοί μου υπήρξαν και μαθητές μου και συντέλεσαν την μαγιά για το ξεκίνημα του TempusVerum. Είμαστε με αυτό τον τρόπο κάτι παραπάνω από ομάδα, είμαστε οικογένεια. Έτσι μετά από 3 χρόνια σχεδόν αναμετριόμαστε ξανά με τον Μπρούκνερ για να ανακαλύψουμε κάτι για μας».
Εμείς είχαμε με την ομάδα των ηθοποιών της παράστασης μία πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση:
Τι είναι αυτό που τους συγκινεί ιδιαίτερα στο έργο: «Ο τρόπος που ο συγγραφέας σκιαγραφεί τον ψυχισμό αυτής της νεολαίας. Μιας νεολαίας που έρχεται από έναν παγκόσμιο πόλεμο και οδεύει σε έναν δεύτερο. Είναι μια συγκινητική περίοδος, αλλά άκρως γοητευτική. Είναι ένα έργο σκληρό, δύσβατο και βαθιά προφητικό».
Ο τίτλος του «συμβολίζει την κατάρα που φέρνει η νιότη. Όταν όλα είναι πιθανά, αλλά και τίποτα. Όταν φλερτάρεις με τη ζωή τόσο εύκολα όσο και με τον θάνατο. Όταν νιώθεις αθάνατος και άτρωτος, όταν δεν σου έχει μείνει τίποτα πια για να μάθεις, όταν όλα είναι μάταια και νιώθεις ότι μπορείς να κατακτήσεις τον κόσμο. Αυτή η αντίθεση, όταν δε μεγαλουργεί καταλήγει στην καταστροφή», αναφέρουν οι ηθοποιοί και συνεχίζουν μιλώντας για τους δεσμούς του έργου με το σήμερα: «Ένα διαχρονικό έργο όπως αυτό του Φέρντιναντ Μπρούκνερ αγγίζει το σήμερα με πολλαπλούς τρόπους. Άλλοτε φανερούς και άλλοτε κρυφούς. Πάνε σχεδόν 100 χρόνια από τότε που γράφτηκε και ακόμα παίζεται σε σκηνές σε όλο τον κόσμο. Στον καθένα έγκειται να ανακαλύψει την σύνδεση που μπορεί να δημιουργηθεί μέσα του».
Πόσο μοιάζουν οι νέοι του 1926 με τους νέους Έλληνες σήμερα; «Έχουν σίγουρα κοινά αλλά και πολλές διάφορες. Είναι μια εποχή κρίσης, όπως και τότε. Σε αυτό μοιάζουν πολύ, όμως οι νέοι του σήμερα έχουν την γνώση του τότε. Αλλώστε αυτή η παράσταση είναι ένα μάθημα από το παρελθόν για το μέλλον».
Γιατί σήμερα η ακροδεξιά ανθίζει; «Το θέμα δεν είναι τι πιστεύουμε εμείς αλλά τι συμβαίνει στην Ευρώπη. Αυτή τη στιγμή υπάρχει έξαρση της Ακροδεξιάς διότι κυβερνά το χρήμα. Όταν λοιπόν τα χρήματα είναι πιο σημαντικά από την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και ο κόσμος φτάνει στην εξαθλίωση, καλλιεργούνται αυτές οι πεποιθήσεις.
Τι είναι αυτό που σας φοβίζει περισσότερο σήμερα; «Μια νεολαία χωρίς στόχο!»
Γεωργία Οικονόμου
πηγή: tospirto.net
