Τα Ντουέτα του Γιώργου Νταλάρα στο Ηρώδειο
Τη Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου στις 9 το βράδυ ο ραδιοφωνικός σταθμός «Μέντα 88» θα τιμήσει με μια μεγάλη συναυλία τον Γιώργο Νταλάρα, ένα από τα πιο διαχρονικά και αγαπημένα πρόσωπα του ελληνικού τραγουδιού.
Στη συναυλία με τον τίτλο «Γιώργος Νταλάρας – Μουσικά γενέθλια – Duets» θα τραγουδήσουν μαζί του συνοδοιπόροι του ερμηνευτές, με τους οποίους ο Γιώργος Νταλάρας συμπορεύθηκε αυτά τα 52 χρόνια της διαδρομής του στην ελληνική δισκογραφία, αλλά και αξιόλογοι καλλιτέχνες της νεότερης γενιάς, τραγουδώντας κλασικά αλλά και απρόβλεπτα ντουέτα, με τη συνοδεία, όπως πάντα, μιας εξαιρετικής ορχήστρας, αποτελούμενης από σπουδαίους μουσικούς.
Με αφορμή τη συμμετοχή του στη συναυλία, ο Μίλτος Πασχαλίδης συμμετέχει και στο αφιέρωμα του Ogdoo.gr στον Γιώργο Νταλάρα, καταθέτοντας τις δικές του απόψεις για κείνον.
«Όταν ακούω τον Γιώργο να τραγουδάει είναι σαν να επιστρέφω σπίτι μου»
Έχεις πει, ίσως την πιο εύστοχη φράση, όσον αφορά τον Γιώργο Νταλάρα. «Όταν ακούω Νταλάρα, νιώθω πως επιστρέφω στο σπίτι μου» ή κάπως έτσι…
Ναι. Έχω πει «όταν ακούω τον Γιώργο να τραγουδάει είναι σαν να επιστρέφω σπίτι μου».
Ναι. Έχω πει «όταν ακούω τον Γιώργο να τραγουδάει είναι σαν να επιστρέφω σπίτι μου».
Εξέφρασες, με δυο λόγια, αυτό που νιώθουν όλοι οι φίλοι του. Εσύ πότε τον άκουσες για πρώτη φορά;
Όταν ήμουν παιδί. Νομίζω πως το πρώτο τραγούδι που έχω ακούσει ήταν «Το πουκάμισο το θαλασσί», γύρω στο 1976-1977.
Όταν ήμουν παιδί. Νομίζω πως το πρώτο τραγούδι που έχω ακούσει ήταν «Το πουκάμισο το θαλασσί», γύρω στο 1976-1977.
Θυμάσαι πότε πρωτοπήγες σε συναυλία του;
Η πρώτη φορά που τον είδα σε συναυλία ήταν τον Σεπτέμβρη του 1985 στη συναυλία που έγινε στο Ολυμπιακό Στάδιο στη μνήμη του Μάνου Λοΐζου, με όλους τους άλλους καλλιτέχνες. Τον 1987 τον ξαναείδα στο Ολυμπιακό Στάδιο, όταν παρουσίαζε τα «Latin».
Η πρώτη φορά που τον είδα σε συναυλία ήταν τον Σεπτέμβρη του 1985 στη συναυλία που έγινε στο Ολυμπιακό Στάδιο στη μνήμη του Μάνου Λοΐζου, με όλους τους άλλους καλλιτέχνες. Τον 1987 τον ξαναείδα στο Ολυμπιακό Στάδιο, όταν παρουσίαζε τα «Latin».
Και πώς ένιωσες, όταν 32 χρόνια μετά, ήρθε η στιγμή που κάνατε μαζί ένα αφιέρωμα στον Μάνο Λοΐζο;
Όταν τραγουδάω με τον Νταλάρα ή άλλες φορές με τον Βασίλη (Παπακωνσταντίνου), πάντα έχω ένα διχασμό μέσα μου. Πάντα ο πιτσιρικάς θέλει να του ζητήσει αυτόγραφο και ο Μίλτος προσπαθεί να το ξεχνάει αυτό και να τραγουδάει μ’ ένα συνάδελφο στη σκηνή, δεν είναι πάντα εύκολο.
Όταν τραγουδάω με τον Νταλάρα ή άλλες φορές με τον Βασίλη (Παπακωνσταντίνου), πάντα έχω ένα διχασμό μέσα μου. Πάντα ο πιτσιρικάς θέλει να του ζητήσει αυτόγραφο και ο Μίλτος προσπαθεί να το ξεχνάει αυτό και να τραγουδάει μ’ ένα συνάδελφο στη σκηνή, δεν είναι πάντα εύκολο.
Κι εγώ κάπως έτσι νιώθω, από τη δική μου θέση.
Κάποια στιγμή προχθές στο καμαρίνι στη Λάρνακα, σκεφτόμουν ότι αυτός ο τύπος, με τον οποίο κάνουμε πλάκα, έχει τραγουδήσει στο Κρεμλίνο, έχει τραγουδήσει στη Λατινική Αμερική, σε δεκάδες χιλιάδες κόσμο, έχει τραγουδήσει σε sold out στο Olympia στη Γαλλία, στο Carnegie Hall. Εμείς δηλαδή τον βάζουμε στα ελληνικά μας μέτρα και τον μετράμε με τέτοιο τρόπο, αλλά είναι ένας άνθρωπος που στην πραγματικότητα είναι παγκοσμίου εμβέλειας και φήμης.
Κάποια στιγμή προχθές στο καμαρίνι στη Λάρνακα, σκεφτόμουν ότι αυτός ο τύπος, με τον οποίο κάνουμε πλάκα, έχει τραγουδήσει στο Κρεμλίνο, έχει τραγουδήσει στη Λατινική Αμερική, σε δεκάδες χιλιάδες κόσμο, έχει τραγουδήσει σε sold out στο Olympia στη Γαλλία, στο Carnegie Hall. Εμείς δηλαδή τον βάζουμε στα ελληνικά μας μέτρα και τον μετράμε με τέτοιο τρόπο, αλλά είναι ένας άνθρωπος που στην πραγματικότητα είναι παγκοσμίου εμβέλειας και φήμης.
Εκτός από τις συναυλίες, έχεις τραγουδήσει μαζί του και στο studio. Πώς είναι η συνύπαρξη στο studio;
Κοίταξε, στο studio δεν έχουμε κάτσει πάρα πολύ, είναι η αλήθεια. Μάλλον την έχω γλυτώσει (γέλια).
Κοίταξε, στο studio δεν έχουμε κάτσει πάρα πολύ, είναι η αλήθεια. Μάλλον την έχω γλυτώσει (γέλια).
Γιατί το λες αυτό;
Γιατί ως γνωστόν o Γιώργος πριν ξεκινήσει μια εξάωρη πρόβα, κάνει και μια πεντάωρη πριν.
Γιατί ως γνωστόν o Γιώργος πριν ξεκινήσει μια εξάωρη πρόβα, κάνει και μια πεντάωρη πριν.
Κατάλαβα, κατανοητό…
Δηλαδή, ο επαγγελματισμός του αγγίζει τα όρια της εμμονής. Αλλά βέβαια εδώ υπάρχει το εξής οξύμωρο. Ότι από το σημείο αυτό, μέχρι το σημείο να φτάσει κανείς να τον κατηγορεί ότι είναι πολύ επαγγελματίας, το οποίο συμβαίνει στην Ελλάδα, είναι μακριά. Άλλο δηλαδή το να χαμογελάς καμιά φορά με την εμμονή του να είναι όλα τέλεια και άλλο να τον ψέγεις γι’αυτό, το οποίο είναι τελείως παράλογο και πολύ άδικο. Όπως έχω πει επίσης κάποια στιγμή σε συνέντευξη μπροστά του, υπήρξε μια περίοδος στην οποία ο Νταλάρας έφταιγε στην Ελλάδα ακόμα και για την τρύπα του όζοντος. Δηλαδή για ότι στραβό συνέβαινε, έφταιγε ο Νταλάρας.
Δηλαδή, ο επαγγελματισμός του αγγίζει τα όρια της εμμονής. Αλλά βέβαια εδώ υπάρχει το εξής οξύμωρο. Ότι από το σημείο αυτό, μέχρι το σημείο να φτάσει κανείς να τον κατηγορεί ότι είναι πολύ επαγγελματίας, το οποίο συμβαίνει στην Ελλάδα, είναι μακριά. Άλλο δηλαδή το να χαμογελάς καμιά φορά με την εμμονή του να είναι όλα τέλεια και άλλο να τον ψέγεις γι’αυτό, το οποίο είναι τελείως παράλογο και πολύ άδικο. Όπως έχω πει επίσης κάποια στιγμή σε συνέντευξη μπροστά του, υπήρξε μια περίοδος στην οποία ο Νταλάρας έφταιγε στην Ελλάδα ακόμα και για την τρύπα του όζοντος. Δηλαδή για ότι στραβό συνέβαινε, έφταιγε ο Νταλάρας.
Από το υλικό του, που καλύπτει μια διαδρομή 52 χρόνων στη δισκογραφία, θα ξεχώριζες κάτι;
Εδώ δεν μπορεί να ξεχωρίσει αυτός, θα ξεχωρίσω εγώ; (γέλια) Εντάξει, τα ’χει πει όλα. Να πούμε τα ρεμπέτικα, μετά τον Κουγιουμτζή, μετά ξεχνάς ότι έχει πει του Μίκη, έχει πει Καλδάρα, μας σύστησε τα «Latin»… Του έλεγα τις προάλλες ότι ήμουν σε ένα ταξίδι στην Ισπανία και άκουγα το «Historia de un amor» και νόμιζα ότι είναι δικό μας παραδοσιακό! (γέλια). Γιατί μας το πέρασε στο ασυνείδητο τότε. Τι Τσιτσάνη έχει πει, όχι δεν μπορώ να ξεχωρίσω. Φυσικά λέμε γι’ αυτά, αλλά εμένα με συγκινούν κι οι «Κλειδαριές» πολύ, που είπε με τον Μπάμπη. Τα τραγούδια γενικά είναι αδέσποτες σφαίρες.
Εδώ δεν μπορεί να ξεχωρίσει αυτός, θα ξεχωρίσω εγώ; (γέλια) Εντάξει, τα ’χει πει όλα. Να πούμε τα ρεμπέτικα, μετά τον Κουγιουμτζή, μετά ξεχνάς ότι έχει πει του Μίκη, έχει πει Καλδάρα, μας σύστησε τα «Latin»… Του έλεγα τις προάλλες ότι ήμουν σε ένα ταξίδι στην Ισπανία και άκουγα το «Historia de un amor» και νόμιζα ότι είναι δικό μας παραδοσιακό! (γέλια). Γιατί μας το πέρασε στο ασυνείδητο τότε. Τι Τσιτσάνη έχει πει, όχι δεν μπορώ να ξεχωρίσω. Φυσικά λέμε γι’ αυτά, αλλά εμένα με συγκινούν κι οι «Κλειδαριές» πολύ, που είπε με τον Μπάμπη. Τα τραγούδια γενικά είναι αδέσποτες σφαίρες.
Τι ωραίο αυτό…
Περπατάς στο δρόμο, σου ‘ρχεται μία στο «δόξα πατρί» και λες «από πού μου ’ρθε αυτό;» Κι ο Νταλάρας έχει λοιπόν πολλές τέτοιες.
Περπατάς στο δρόμο, σου ‘ρχεται μία στο «δόξα πατρί» και λες «από πού μου ’ρθε αυτό;» Κι ο Νταλάρας έχει λοιπόν πολλές τέτοιες.
Στα πολυσυλλεκτικά προγράμματά σου, όχι στα αφιερώματα, εντάσσεις τραγούδια που έχει πει σε πρώτη εκτέλεση;
Φέτος, επειδή έκανα μέσα στο πρόγραμμά μου ένα μικρό αφιέρωμα στον Μάνο Ελευθερίου, πριν ξεκινήσουμε τις δικές μας συναυλίες, έλεγα «Του κάτω κόσμου τα πουλιά» ή τα «Χρόνια της υπομονής».
Φέτος, επειδή έκανα μέσα στο πρόγραμμά μου ένα μικρό αφιέρωμα στον Μάνο Ελευθερίου, πριν ξεκινήσουμε τις δικές μας συναυλίες, έλεγα «Του κάτω κόσμου τα πουλιά» ή τα «Χρόνια της υπομονής».
Ναι, τα άκουσα και στην πρόσφατη συναυλία σου στο Βεάκειο.
Κατά καιρούς λέω βέβαια. Εγώ πάντα στο τέλος των προγραμμάτων μου, κάνω μια επίκληση στη μνήμη μου. Εκείνη την ώρα, εκτός προγράμματος είναι σίγουρο ότι θα παίξω ένα τραγούδι που’χει πει ο Γιώργος.
Κατά καιρούς λέω βέβαια. Εγώ πάντα στο τέλος των προγραμμάτων μου, κάνω μια επίκληση στη μνήμη μου. Εκείνη την ώρα, εκτός προγράμματος είναι σίγουρο ότι θα παίξω ένα τραγούδι που’χει πει ο Γιώργος.
Τον ακούς όταν το λες το τραγούδι; Έρχεται η φωνή στο μυαλό σου;
Όχι, η φωνή δεν έρχεται, έρχεται ο ίδιος.
Όχι, η φωνή δεν έρχεται, έρχεται ο ίδιος.
Υπάρχει περίπτωση να ξανακάνετε κοινές εμφανίσεις, σε πιο σταθερή βάση;
Διαρκώς. Είναι ένα διαρκές αίτημα. Πραγματικά, οποτεδήποτε με φωνάξει θα πάω. Τώρα, τα υπόλοιπα που δεν έχουν να κάνουν με την αγάπη που έχουμε μεταξύ μας, αλλά το πότε προλαβαίνει ο καθένας και το πότε έχει υποχρεώσεις και το πότε έχει συναυλίες εκείνος στο εξωτερικό, εγώ εδώ, αυτά είναι που κατά καιρούς μας χαλάνε το να παίξουμε για μεγαλύτερη διάρκεια μαζί. Ως επιθυμία κι ως αγάπη την έχουμε πάντα.
Διαρκώς. Είναι ένα διαρκές αίτημα. Πραγματικά, οποτεδήποτε με φωνάξει θα πάω. Τώρα, τα υπόλοιπα που δεν έχουν να κάνουν με την αγάπη που έχουμε μεταξύ μας, αλλά το πότε προλαβαίνει ο καθένας και το πότε έχει υποχρεώσεις και το πότε έχει συναυλίες εκείνος στο εξωτερικό, εγώ εδώ, αυτά είναι που κατά καιρούς μας χαλάνε το να παίξουμε για μεγαλύτερη διάρκεια μαζί. Ως επιθυμία κι ως αγάπη την έχουμε πάντα.
Φαίνεται ότι υπάρχει «χημεία» πάνω στη σκηνή…
Ναι, την τελευταία δεκαετία δηλαδή, που ουσιαστικά γίναμε φίλοι, γιατί παλιά ήμασταν καλοί γνωστοί. Ανά πάσα στιγμή λοιπόν μπορεί να προκύψει κάτι.
Ναι, την τελευταία δεκαετία δηλαδή, που ουσιαστικά γίναμε φίλοι, γιατί παλιά ήμασταν καλοί γνωστοί. Ανά πάσα στιγμή λοιπόν μπορεί να προκύψει κάτι.
Με λίγα λόγια ποιος πιστεύεις πως είναι ο ρόλος του Γιώργου Νταλάρα στο ελληνικό τραγούδι; Αν μπορεί αυτό να ειπωθεί με λίγα λόγια.
Ο ρόλος του στο ελληνικό τραγούδι είναι ο εξής. Για τις νεότερες γενιές και τις μετά από μας, όταν θέλεις να μάθεις πώς τραγουδιέται ένα τραγούδι, πρέπει να πας σε μια εκτέλεση του Νταλάρα, αν το ’χει πει. Είναι κάτι σαν «εγχειρίδιο χρήσης». Όταν θες να μάθεις ένα τραγούδι πώς τραγουδιέται, αν το ’χει πει ο Νταλάρας είσαι τυχερός, θα μάθεις πώς τραγουδιέται. Αν δεν το ‘χει πει, πρέπει να ψάξεις και να εφεύρεις ένα τρόπο να το τραγουδήσεις. Είναι κάτι σαν εγκυκλοπαίδεια…
Ο ρόλος του στο ελληνικό τραγούδι είναι ο εξής. Για τις νεότερες γενιές και τις μετά από μας, όταν θέλεις να μάθεις πώς τραγουδιέται ένα τραγούδι, πρέπει να πας σε μια εκτέλεση του Νταλάρα, αν το ’χει πει. Είναι κάτι σαν «εγχειρίδιο χρήσης». Όταν θες να μάθεις ένα τραγούδι πώς τραγουδιέται, αν το ’χει πει ο Νταλάρας είσαι τυχερός, θα μάθεις πώς τραγουδιέται. Αν δεν το ‘χει πει, πρέπει να ψάξεις και να εφεύρεις ένα τρόπο να το τραγουδήσεις. Είναι κάτι σαν εγκυκλοπαίδεια…
* Η μεγάλη συναυλία που διοργανώνει ο ραδιοφωνικός σταθμός Μέντα 88 και η Minos – Emi / Universal θα πραγματοποιηθεί στο Θέατρο Ηρώδου Αττικού, τη Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου στις 21:00. Τα εισιτήρια έχουν εξαντληθεί.
Συντάκτης: Θανάσης Γιώγλου
Πηγή: www.ogdoo.gr
