Αν το κριτήριο για τη θεατρική εξέλιξη και πρόοδο μιας χώρας είναι η συγγραφή, τότε θα έλεγα ότι τα μηνύματα για το θεατρικό μέλλον της χώρας μας δείχνουν ευοίωνα. Αρκετές και ενδιαφέρουσες οι παραστάσεις νέων ελληνικών κειμένων που παίχτηκαν, αλλά και συνεχίζουν να παίζονται στις φετινές θεατρικές σκηνές. Τα περισσότερα από τα κείμενα που γράφτηκαν και ανέβηκαν στο σανίδι φέτος, μιλούν για το σήμερα και κοιτάζουν στο μέλλον, στρέφοντας όμως τα μάτια της ψυχής προς το παρελθόν το οποίο αγκαλιάζουν, άλλοτε επικρίνοντάς το και άλλοτε θαυμάζοντάς το.
Σε κάθε περίπτωση, η νέα γενιά ανθρώπων που ασχολούνται με τη θεατρική συγγραφή στη χώρα μας βλέπει με σεβασμό το παρελθόν και με θάρρος το μέλλον, βρίσκοντας έτσι τον τρόπο να αντιμετωπίσει το ζοφερό και δύσκολο παρόν που βιώνουμε όλοι μας.
Διαλέξαμε και σας παρουσιάζουμε καποιες απο τις παραστάσεις νεοελληνικών έργων που ανεβαίνουν αυτή τη στιγμη σε θεατρικές σκηνές της Αθήνας.
1. «Αλάσκα» του Γιάννη Κεντρωτά. Ο Γ. Κεντρωτάς με την ομάδα Lorem Ipsum, της οποίας είναι μέλος, συνεργάζεται στο 4ο έργο που ανεβάζουν, υπογράφοντας και τη σκηνοθεσία. Αυτή τη φορά πρόκειται για ένα καινούριο έργο με θέμα την (εσωτερική μας) Αλάσκα.
Θέατρο Vault. Σκηνοθεσία: Γιάννης Κεντρωτάς
2. «Απλή μετάβαση» των Γεράσιμου Ευαγγελάτου και Θέμη Καραμουρατίδη. Ένα σύγχρονο έργο και μάλιστα ένα ολοκαίνουριο, φρέσκο και ευφυές μιούζικαλ. Μιλάει για το σήμερα, για το δύσκολο παρόν, μέσα από 8 νέους ανθρώπους. Θίγει ζητήματα όπως η μετανάστευση, η ανεργία, αλλά αναφέρεται επίσης στις σχέσεις των φύλων, στην απιστία, στο γάμο, στις σχέσεις γονιών-παιδιών. Όλα αυτά με ένα γλυκόπικρο, αλλά πολύ αληθινό τρόπο, ενώ στο φόντο υπάρχει η αθάνατη ελληνική ιστορία, δοσμένη μέσα από δόσεις χιούμορ, χωρίς να μειώνει λεπτό όμως την εθνική περηφάνεια του λαού μας.
Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος»-Εθνικό Θέατρο. Σκηνοθεσία Μίνωα Θεοχάρη
3. «Κουμ κουάτ» των Μαρία Κοσκινά-Γιάννη Καλαβριανού. Με αφορμή μια μέρα, ένα Πάσχα, μεσούσης της επταετίας. Ένα ζευγάρι σαν όλα τα άλλα. Προσπαθεί να ξεφύγει από σόγια και λοιπές οικογενειακές-κοινωνικές υποχρεώσεις. Μέχρι που ξαφνικά βρίσκεται αντιμέτωπο με όλα όσα προσπάθησε να αποφύγει και με πολλά περισσότερα. Μια καινούρια κωμωδία από ένα δίδυμο που έχει μέλλον.
Θέατρο του Νέου Κόσμου. Σκηνοθεσία: Γιάννης Καλαβριανός
4. «Φροσύνη» του Στέφανου Παπατρέχα. Ένα απολύτως σύγχρονο έργο με πρωταγωνίστρια μια σημερινή κοπέλα. Ένα σχόλιο: στο επάγγελμα της νέας ηθοποιού, εν έτει 2019˙ στο ρόλο της γυναίκας, διαχρονικά˙ στην ελληνική κοινωνία του χθες, του τώρα, του αύριο;. Ένα κείμενο που με αφορμή τη φρικτή ιστορία μιας απλής γυναίκας, της κυρά Φροσύνης, μιλάει για το «τότε» και το «τώρα» με επίκεντρο τη γυναίκα.
Θέατρο Άβατον. Σκηνοθεσία: Στέφανου Παπατρέχα-Λάζαρου Βαρτάνη
5. «Το φινιστρίνι» του Βασίλη Ρίσβα. Ο Β. Ρίσβας, παλιός γνώριμος της συγγραφικής δημιουργίας, δοκιμάζεται για πρώτη φορά στο θεατρικό κείμενο. Και πετυχαίνει να παραδώσει ένα κείμενο που αγγίζει τον σημερινό άνθρωπο, ο οποίος βρίσκεται παγιδευμένος σε αδιέξοδα, προβλήματα και άγχη. Ο Αντίνοος Αλμπάνης σε ένα συγκλονιστικό μονόλογο.
Θέατρο Από Μηχανής. Σκηνοθεσία: Πέτρος Φιλιππίδης
6. «170 τετραγωνικά/Moonwalk» του Γιωργή Τσουρή. Ο Γ. Τσουρής παραδίδει ένα σύγχρονο κείμενο για την Ελλάδα του σήμερα.
Θέατρο Από Μηχανής. Σκηνοθεσία: Γ. Παλούμπης
Συνεχίζουν επίσης την επιτυχημένη διαδρομή τους στη σκηνή τόσο το «Στέλλα Κοιμήσου» του Γιάννη Οικονομίδη (Θέατρο Τζένη Καρέζη, Σκηνοθεσία: Γ. Οικονομίδη), που παίζεται για τρίτη συνεχόμενη περίοδο, όσο και το «Εθνικός Ελληνορώσων» του Αντώνη Τσιοτσιόπουλου, που παρουσιάστηκε, για πρώτη φορά, στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών 2018 (Θέατρο Από Μηχανής, Σκηνοθεσία: Γ. Παλούμπης).
πηγή: ogdoo.gr
